Współczesny prozaik rosyjski. Absolwent Moskiewskiego Instytutu Energetycznego (specjalność: elektromechanik), ukończył także kurs twórczego pisania w Instytucie Literatury. Zaistniał publikacją opowiadania Koldun Ignat i ludi w 1989, a przez następne lata pisywał dalsze krótkie formy i publikował na łamach różnych czasopism. W 1992 zebrane opowiadania Pielewina ukazały się drukiem w książce Niebieska latarnia, za którą otrzymał rosyjską nagrodę Bookera. Książki Pielewina są tłumaczone na wszystkie podstawowe języki świata, w tym również na japoński i chiński. Sztuki teatralne oparte na jego opowiadaniach są z powodzeniem grywane w Moskwie, Londynie, Paryżu. French Magazine włączył Pielewina w spis 1000 najbardziej znaczących współczesnych działaczy światowej kultury.

Jego powieści charakteryzuje mieszanka science-fiction, kultury popularnej i mistycyzmu, która służy za materię postmodernistycznym wywodom. W swej twórczości Pielewin czyni częste aluzje i bezpośrednie odniesienia do wielkich literatury światowej czy realiów postsowieckiej Rosji. Autor niechętnie godzi się na wywiady, z chęcią natomiast upowszechnia swoje dzieła w Internecie.