Zdecydowałam się sięgnąć po książkę, ponieważ została mi polecona i dosyć pozytywnie oceniona przez czytelników. Ponadto miała stanowić zapis osobistych przeżyć autora, który pochodził z dysfunkcyjnej rodziny, w której przemoc i alkohol były na porządku dziennym. Jednak pomimo dramatycznych przeżyć w dzieciństwie, autorowi udało się wyjść na prostą, uwolnić od smutnej przeszłości i osiągnąć pełnię życia oraz szczęście. Ta książka miała na celu pokazać innym ludziom, głównie osobom z podobnymi doświadczeniami, że wychowywanie się w rodzinie patologicznej nie oznacza, że nie można w dorosłym życiu stać się wartościowym, wykształconym, pewnym siebie i szczęśliwym człowiekiem. To od każdego człowieka zależy, jakim się stanie w przyszłości. Owszem, pochodzenie i wychowanie mają wpływ na dalsze życie. Ale każdy ma wybór, każdy sam decyduje, jaką ścieżką podąży, jaką się stanie osobą, jakimi wartościami i zasadami będzie się kierował.

Jakie są moje odczucia i wrażenia po zapoznaniu się z tą pozycją?

Na pewno należy docenić fakt, iż autor zdecydował się poniekąd przedstawić swoją historię, przyznać, że wywodzi się z rodziny dysfunkcyjnej, że miał trudne dzieciństwo, że ojciec był uzależniony od alkoholu, stosował przemoc fizyczną i psychiczną wobec żony i dzieci. Nie każdy bowiem miałby odwagę to publicznie ujawnić, a tym samym o tym opowiedzieć.

Jednak muszę przyznać, że tak naprawdę w książce jest niewiele zapisów dotyczących życia autora, a więcej przemyśleń, wniosków, wskazówek i rad, jak żyć, aby osiągnąć szczęście, pomimo dramatycznych i trudnych doświadczeń. Stanowi swego rodzaju poradnik, z którego nie dowiedziałam się nic, o czym nie miałabym wcześniej pojęcia. Nie odbiega niczym od innej tego typu literatury. Rzucane są pewne hasła typu "brak pewności siebie", "brak zaufania", "poznanie siebie", "wierz w swój cel", "dokonaj wyboru", po czym pod każdym z nich są zawarte w kilkunastu zdaniach przemyślenia i refleksje autora. Tylko, czy rzeczywiście tak jest? Na końcu książki jest wymieniona bibliografia, co oznacza, że autor korzystał z kilkunastu innych książek (o czym świadczą też przypisy). A to skłania zatem do myślenia, czy książka naprawdę jest zapisem tylko osobistych spostrzeżeń autora? Bowiem, porady, jak zbudować wiarę w siebie, jak uporać się z traumatycznymi przeżyciami, jak odnaleźć w sobie siłę, jak być otwartym na innych ludzi czy jak określić swoje wartości, można znaleźć w wielu innych książkach. Odnoszę zatem wrażenie, że autor po zapoznaniu się z niektórymi z nich, po prostu zasiadł do komputera i zaczął pisać, wzorując się na teoriach innych autorów, ujmując zagadnienia w bardziej prosty i przystępny sposób, dodając oczywiście coś od siebie. Być może miało to stanowić swego rodzaju formę terapii i pomóc definitywnie zamknąć pewien przykry rozdział w jego życiu. Uważam jednak, że jeśli dana osoba podejmuje się opowiedzenia o swoim życiu oraz pragnie podzielić się swoją historią i swoimi spostrzeżeniami, to po prostu nie korzysta z jakiejkolwiek podobnej tematycznie literatury. Ale może się mylę?

Prawdę mówiąc, kompletnie nie tego oczekiwałam po tej książce. Spodziewałam się poruszającej, wzruszającej opowieści, a otrzymałam zwykły poradnik, nie wzbudzający żadnych głębszych emocji. Na szczęście książka liczy zaledwie sto trzydzieści cztery strony. Gdyby była obszerniejsza, zapewne w połowie musiałabym przerwać jej czytanie.

Podsumowując, książka "Odzyskane szczęście. Wolność od bagażu dzieciństwa" zupełnie do mnie nie przemówiła. Możliwe, że byłaby wartościową lekturą dla osób, które przechodzą trudny etap w swoim życiu, które borykają się z traumatycznymi wspomnieniami z przeszłości, a ta książka pomogłaby im pozytywnie spojrzeć w przyszłość, odzyskać pełnię życia i szczęście oraz otworzyć się na ludzi i otoczenie. Mnie niestety treść książki w żaden sposób nie ujęła i nie przekonała. Po prostu przeczytałam i odłożyłam na półkę.

 "Odzyskane szczęście. Wolność od bagażu z dzieciństwa" Wojciecha Gębury jest przyjemnym poradnikiem pisanym dla osób, którym bagaż z dzieciństwa determinuje dorosłe życie. Przede wszystkim jest to poradnik pisany przez osobę, która dorastała w patologicznej rodzinie. Nie ma tam sztywnych uniwersyteckich regułek ani kopii wykładów z psychologii.  Za to są porady, aby cieszyć się życiem i jak tę radość uzyskać. Poradnik składa się z kilku rozdziałów tworzonych przez króciutkie podrozdziały, które napisane są w zwięzły i przyjemny dla czytelnika sposób. Autor udziela rad bazując na przykładach sytuacji z własnego dzieciństwa, przez co łatwiej zrozumieć, o co w danym rozdziale tak naprawdę chodzi. Autor pomaga zrozumieć, że chociaż dzieciństwo ukształtowało osobę dorosłą to nie znaczy, że ma kierować jej całym życiem. To, kim jesteśmy, jak żyjemy i jak chcemy żyć zależy tylko i wyłącznie od nas i naszych decyzji podejmowanych tu i teraz, nie można być całe życie nieszczęśliwym tylko, dlatego że kiedyś spotkało nas coś mniej lub bardziej przykrego. Autorowi udało się w zwięzły i zrozumiały sposób przekazać jak sobie radzić z trudnymi sytuacjami z przeszłość. Jest to pozycja do której można wracać, ponownie czytać i analizować całość jak i poszczególne fragmenty.

Nie wiem czy osobie pogrążonej w depresji spowodowanej traumą z dzieciństwa ten poradnik pomoże, ale chętnie go polecam wszystkim, którzy chcieli by nabrać pewności siebie i cieszyć się życiem.

http://www.bookhunter.pl/recenzja/993/odzyskane_szczescie_wolnosc_od_bagazu_z_dziecinstwa.html