Karmię swoje uzależnienia regularnie - tym razem debiut wylądował na moim "czytelniczym stole" ;) Lubicie czytać debiuty? Czy sięgacie tylko po sprawdzone nazwiska?

Prawda jest taka, że od debiutantów wymagam wiele, bo dziś zaistnieć w świecie literackim jest bardzo trudno. Jeśli więc wydawnictwo dało im szansę to znaczy, że czymś się wyróżniają. Jeśli autor wydaje swoje książki sam to też nie myślcie, że każdego stać na taki krok. Widocznie bardzo w siebie wierzy. To też powód by oczekiwać od niego wiele.  Co znalazłam tym razem? Niezbyt długą, ale treściwą książkę. Historia ciekawa, sposób jej opowiedzenia również. Co prawda trafiło się trochę literówek, ale to już kwestia korekty i edytora. Czasem drażnił mnie szyk zdania i powtórzenia, ale ogólnie książka się obroniła. 
Bohater to młody człowiek sukcesu, jest przystojny, wykształcony, pnie się po szczeblach kariery, a resetuje się imprezując. Wolno mu. Poznajemy Tomka na imprezie, ale równocześnie mamy możliwość przeczytać historię dziewczyny, która została porwana, wywieziona do lasu, zgwałcona przez kilku mężczyzn i porzucona. Tomek miewa problemy z koszmarami, przez co prawda miesza się z fikcją. To nadaje historii ton tajemnicy.
Czy metro, którym dojeżdża do pracy może zmienić jego życie? Podczas ostrego hamowania udaje mu się złapać piękną dziewczynę, chroniąc ją przed upadkiem. Wyskakuje za nią z pociągu tylko po to by poznać jej imię. Potem kawa, rozmowa...  Książka to właśnie takie migawki, momenty, 
Czy jest coś, co łączy te dwie historie?  Łączy. Ale nie zdradzę Wam co... ;)
To kolejny autor młodszy ode mnie (boli!), który stworzył niewątpliwie ciekawą historię. Łatwo było tutaj przesadzić, a jednak jemu udało się zachować umiar. 

Za książkę dziękuję Wydawnictwu Psychoskok

Zazwyczaj dość sceptycznie podchodzę do  debiutów literackich. Igor Kruk swoją Migawką bardzo mnie zaintrygował. Autor przelał na papier nader oryginalną historię. Od pierwszej do ostatniej strony  wydarzenia są spójne i zgrabnie się zazębiają. Historii przedstawianej w książce towarzyszy aura tajemnicy. Igor Kruk sporo  ryzykował stawiając na tak nieszablonowe rozwiązania. Moim zdaniem  wyszło rewelacyjnie.

"Pojawić się, mignąć na chwilę w polu  czyjegoś widzenia i szybko zniknąć, pozostawiając jednocześnie wrażenie swojej obecności. Odbiorca nie jest pewien, czy  sytuacja wydarzyła się naprawdę, czy była tylko  wyobrażeniem w jego umyśle. (..)"

W Migawce przeplatają się dwie historie. Mamy okazję  bliżej poznać młodego biznesmena- Tomka. Chłopak  jest w szczytowej  formie, właśnie osiągnął kolejny  zawodowy sukces. W jego życiu brakuje jednak miłości, którą zastępuje przelotnymi  romansami.

Druga historia przenosi nas do podwarszawskiego lasu, gdzie grupa młodych  mężczyzn gwałci  i  porzuca uprowadzoną dziewczynę. Ta opowieść   przeraziła mnie swoją brutalnością. Okazuje się, że dziwnym trafem bohaterką obu wątków jest Sylwia. Tomek poznaje ją przypadkowo  w metrze i  zakochuje się w niej od pierwszego wejrzenia. Jego życie nagle nabiera kolorów. Pewnego  dnia chłopak staje się świadkiem brutalnego  uprowadzenia dziewczyny. W tym momencie akcja nabiera zawrotnego tempa.

W Migawce prawda miesza się z fikcją. Czytając miałam wrażenie, że Tomek przeżywa dziwny, psychodeliczny sen. Kolejne zdarzenia były coraz bardziej nieprawdopodobne. Igor Kruk zdecydowanie wie, jak zaintrygować czytelnika. Od książki trudno  było  mi się oderwać. Z przyjemnością czytałam  relacje Tomka. Mężczyzna odnalazł sens życia u boku  tajemniczej Sylwii. Szkoda tylko, że jego  szczęście nie trwało  za długo. Spodobała mi się dociekliwość i determinacja chłopaka, żebyy  odkryć prawdę. Sceny,  jakie miały  miejsce w podwarszawskim lesie przyprawiły  mnie o  ciarki  na plecach.

"Tomek nic nie  odpowiedział. (...) Zrozumiał, że w jakiś niewytłumaczalny sposób Sylwia wybrała jego by  to właśnie on doprowadził sprawę do końca (...)"

 Z takiego  połączenia wątków mogło wyjść dziwne science fiction. Igor Kruk  sprawił, że tak się nie stało. W książce zachowany został realizm. Trochę trudno  było mi zrozumieć końcowe wydarzenia. Muszę przyznać, że ostatnie sceny  były  bardzo  mocne, brutalne i  nieprzewidywalne. Nie spodziewałam się takiego  zakończenia. Migawka to  powieść dojrzała i przemyślana.

Igor Kruk  pokazał się z najlepszej strony. Migawka to udany  debiut. Autor zdecydowanie wie, jak  oczarować czytelnika. Polecam!