Bohaterką książki pt. „Dzieciństwo? Czyli byłam molestowana seksualnie” jest młoda kobieta, która poznajemy w wieku dwunastu lat. Zamiast przeżywać najpiękniejsze lata swojego dzieciństwa, dorastania, poznawania świata, każdego dnia przeżywa koszmar związany z molestowaniem seksualnym. Doświadcza tego zarówno ze strony kolegi na obozie wakacyjnym, jak i ojca w domu. Życie staje się horrorem nie do zniesienia. Dziewczynka zamiast tryskać młodzieńczą radością zamyka się w sobie, pogłębia kompleksy związane ze swoim wyglądem, żyje w ciągłym strachu i przeświadczeniu, że czymś sobie na to zasłużyła. Przychodzi jednak chwila refleksji, dzięki której uświadamia sobie, że jest tylko dzieckiem, ma prawo do bycia szanowaną i nikt nie ma prawa naruszać jej granic, jej prywatności i intymnej sfery. Przez wiele lat boryka się z tym bagażem doświadczeń – uczęszcza na terapie, które nie przynoszą efektów, znosi szykany ze strony szkolnych kolegów, próbuje popełnić samobójstwo, dokonuje samookaleczeń – wszystko po to, by zapomnieć. Mijają lata, kiedy zaczyna rozumieć, że milczenie to nie wyjście z sytuacji. Waśnie dlatego powstała książka „Dzieciństwo?...” – by rozprawić się  z bolesną przeszłością oraz po to, by uświadamiać ludziom, że temat molestowania nie powinien być tematem tabu, że trzeba o tym rozmawiać, a przede wszystkim, że trzeba takim osobom udzielać profesjonalnej pomocy. Dowidzi także tego, że warto znaleźć w sobie siłę, by walczyć i zacząć żyć na nowo!

Długo myślałam nad tą książką. Zastanawiałam się bez końca, czy wolno mi to powiedzieć. Aż wreszcie po 14 latach znalazłam rozwiązanie, znalazłam sposób na życie bez lęku... Nauczyłam się go. Tak, powiem o tym, bo przecież to nic wstydliwego – a nawet jeśli komuś może się tak wydawać, to należy o tym mówić… Wyjść z cienia milczenia. 

To może pomóc wielu ludziom... Chciałabym, by Ci, którzy stracili wiarę i siłę do walki, uwierzyli, że jednak się da. Postarali się zrobić krok do wyjścia z cienia milczenia... lub po prostu poczuli, że nie są sami. A osoby, których nie dotyczą osobiście te sytuacje, spróbowały zrozumieć, dlaczego niektórzy zachowują się tak, a nie inaczej... Zobaczyli tę drugą stronę życia... 

Czasem cofnięcie się do tych najboleśniejszych wspomnień jest jedyną metodą na otworzenie przed skrzywdzoną osobą nowych drzwi do bezbolesnego i spełnionego życia.