W Stu dniach bez słońca Lesław Srebroń, w ramach rutynowej wymiany uniwersyteckiej, trafia na niewielką wyspę Finnegany, położoną u wybrzeży Irlandii. Choć miejsce to niełatwo jest odnaleźć na mapach, a sama wyspa owiana jest tajemnicą, Srebroń podejmuje wyzwanie i z zapałem przystępuje do donkiszotowskiej walki o zachowanie znanego mu oblicza nauk humanistycznych. Do fascynacji prozą Cervantesa i postacią legendarnego Don Kichota przyznaje się autor książki: – Tak powstała historia człowieka inteligentnego i głupiego zarazem, kierującego się szczytnymi ideami, ale jednocześnie często podejmującego decyzje co najmniej dwuznaczne moralnie – mówi Wit Szostak. – Srebroń jest błędnym rycerzem, żyje w swoim świecie iluzji, przekonany o niepodważalnym znaczeniu kultury wysokiej i nauk humanistycznych. Szarżuje, upada, podnosi się obolały. Chce ratować świat, a niszczy wszystko wokoło – podsumowuje Wit Szostak, nominowany do Paszportu Polityki za powieść Sto dni bez słońca.

Najnowsza książka Szostaka zapewnia czytelnikom sporą porcję inteligentnego poczucia humoru. Sto dni bez słońca to zjadliwa satyra uderzająca w skostniały światek akademicki. Świat wykreowany przez autora na zamglonej, atlantyckiej wyspie pełen jest absurdów i ekscentrycznych postaci, zajmujących się niepotrzebnymi dziedzinami nauki. Powieść została wydana przez warszawskie wydawnictwo Powergraph w ramach serii Kontrapunkty, w której w grudniu br. kolejny raz wydano Oberki do końca świata, wcześniejszą powieść Wita Szostaka. To historia rodu skrzypków z podradomskiej wsi, niegdyś będących nieodłącznym elementem każdej wiejskiej uroczystości, dziś już nikomu niepotrzebnych. Autor zabiera czytelników w sentymentalną podróż do pełnego muzycznej magii świata, który przestaje istnieć.

Wit Szostak urodził się, wychował i tworzy w Krakowie. Z wykształcenia jest doktorem filozofii na co dzień wykłada na jednej z krakowskich uczelni. Debiutował pod koniec lat 90. i z tego okresu pochodzą jego powieści Wichry Smoczogór, Poszarpane granie oraz zbiór opowiadań Ględźby Ropucha - teksty inspirowane kulturą i muzyką ludową. Akcja kolejnych książek pisarza rozgrywa się w Krakowie. Na nieformalną "trylogię krakowską" składają się powieści Chochoły, Dumanowski i Fuga. Ostatnia z nich przyniosła autorowi nominację do nagrody Nike. Dumanowski zaś został w 2013 r. wystawiony jako dyptyk teatralny przez Narodowy Stary Teatr w Krakowie

Seria Kontrapunkty, wydawnictwa Powergraph, to polska proza wymykająca się schematom, uciekająca z szufladek. Łączy walory literackie z niekonwencjonalnymi fabułami. Kontrapunkty tworzą przestrzeń do mówienia o rzeczach ważnych, oczarowując czytelnika piękną frazą i niejednoznacznością interpretacji.

Dotychczas w serii Kontrapunkty ukazały się:

2014 Oberki do końca świata – Wit Szostak

2014 Polaroidy z zagłady – Paweł Paliński

2014 Sto dni bez słońca – Wit Szostak

2013 I dusza moja – Michał Centarowski

2012 Czarne – Anna Kańtoch

2011 W odbiciu – Jakub Małecki

2011 Tak jest dobrze – Szczepan Twardoch

Na okładce Oberków do końca świata wykorzystano obraz „Pożegnanie Jana Michalskiego” autorstwa Andrzeja Bieńkowskiego - malarza, etnografa i pisarza, profesora warszawskiej ASP. Obie książki w wersji tradycyjnej oraz na czytniki są dostępne pod adresem sklep.powergraph.pl.