Czytając niektóre wiersze moje ciało przechodziły dreszcze. Łzy kotłowały się w kącikach i chciały spłynąć po policzkach. Niektórym się to nawet udało. Przeczytałam ten tomik zaraz po przyjściu wieczorem do domu. Jako, że nie zawsze życie układa się tak jak chcemy, to nie był mój dzień. Wracając już do domu wiedziałam, że tego samego dnia sięgnę po niego. Że nie odpuszczę. I dobrze zrobiłam. Moje negatywne emocje chociaż nie w całości, ale jednak wyszły z mojego ciała. Wyszły, a mnie zrobiło się lżej. Nie czułam tego przytłaczającego smutku aż tak bardzo.  Musicie mi wybaczyć, ale nie jestem w stanie otrząsnąć się po tych kilkunastu wierszach. Nie dają mi spokoju, są tak prawdziwe i tycza się mnie, przynajmniej tak odczuwam, aż to boli.

Cała recenzja dostępna na: http://tylkomagiaslowa.blogspot.com/2016/05/czy-otwierajac-drzwi-wiemy-co-nas-za.html

Autorka, Pani Lidia. Widać, że styl różni się od pozostałych. Pewne jest, że w pisarce drzemie potencjał, nad którym warto pracować, bo kiedyś wyjdzie jej to na dobre. Owszem, było sporo niedociągnięć, za krótkie zdania, lub wszystko opisane zbyt banalnie, w której nie ma tej magii. Ma sporo mankamentów, na które warto przymknąć oczy. Bo jeżeli chcecie niezobowiązującej lektury, na dosłowną godzinkę lub dwie, to jest to książka, która idealnie pasuje. Jednak sięgając po nią nie myślcie, że coś z niej wyniesiecie, że możecie spotkać coś, o czy dotychczas nie wiedzieliście. Ewentualnie coś z polityki czy historii, ale wydaje mi się to być wiadome. I nie spodziewajcie się cudów, bo ich nie dostaniecie.

Cała recenzja dostępna na: http://tylkomagiaslowa.blogspot.com/2016/04/co-tym-razy-przydarzy-sie-na-wakacjach.html