Jak sam tytuł wskazuje „Rurand. Prequel” wydaje się wstępną częścią jakiejś większej całości, całości nieprzewidywalnej. Podróżą bohatera w poszukiwaniu czegoś tajemniczego, w kierunku, który dla niego samego jest nieznany. Czego poszukuje bohater, a może wielu bohaterów? A może wcale nie chodzi o poszukiwanie, tylko o chłonięcie teraźniejszości?  Powieść Cezarego K. Kędera to  książka pełna zdarzeń pozornie przypadkowych, oderwanych od siebie chronologicznie  a także przestrzennie. To książka, w której pokazana została wielorakość i niejednoznaczność sytuacji na styku świata kobiecego i męskiego, ciągłego poszukiwania bliskości, miłości, a może przyjaźni,  a na pewno bycia dla kogoś ważnym i potrzebnym; wzajemnego brania i dawania. Ulotność, świeżość i niewinność dziewcząt, choć może i wyrafinowana gra lolitek. Emocjonalna więź i bliskość w dojrzałych związkach, ale też przelotne fascynacje.  Pierwsze „próby sił” w fascynującej grze pomiędzy „nią” i „nim”, w grze, w której liczą się chwile, wrażenia, wzajemna bliskość i ucieczka przed światem. Światem szarym, jednostajnym, przewidywalnym i bez nadziei na lepszą przyszłość. Świat widziany oczami bohatera powieści jest zatem pełen postaci  dziewcząt i kobiet przewijających się jak w dziecięcym kalejdoskopie. Barwy nakładają się na siebie, zachodzą, przenikają. Wcale nie jest pewne, czy to rzeczywiście wiele różnych bohaterek, czy może jedna historia opisana z wielu perspektyw.

Autor zastosował bowiem w powieści chwyt „troistości”  głównego bohatera. Przenikające się nieustannie spojrzenia z perspektywy „ja” i „on” i „ty”  wskazują chyba na próbę zdystansowania się. Tak jakby autor próbował opisać głównego bohatera nie jako jednostkę warunkującą swoje zachowanie zwierzęcym popędem, pożądaniem czy potrzebą miłości, ale z jeszcze innej pozycji.

„- To on tak robił. Ja nie brałem w tym udziału, to ty jesteś za to odpowiedzialny”

lub

„- To ja jestem tutaj, a on mnie podgląda, obserwuje, ty to przeżywasz”

Doświadczenie, uczucia i odczucia bohatera mieszają w ten sposób się bez przerwy. Ten ciekawy zabieg nie pozwala czytelnikowi w pełni utożsamić się z bohaterem i zmusza do myślenia. W którym miejscu jestem ja, czytelnik? Czy tam, razem z nim podczas kolejnej erotycznej przygody, czy może tutaj, obserwując go?

Ktoś mógłby powiedzieć: oto męski punkt widzenia, pryzmat, przez który wieczny kochanek postrzega kobiety przewijające się w jego życiu.  Ale autor dzięki  narracji mocno oddającej zmienne nastroje i szczegółom osadzającym czytelnika w tu i teraz, w twardej, wręcz fizjologicznej  rzeczywistości relacji damsko-męskich,  wciąga czytelnika w opisywany świat i pozwala mu śledzić  także historie kobiet szukających w życiu szczęścia – czymkolwiek i jakiekolwiek by ono nie było. Historie kobiet uciekających ze świata szarej codzienności, zwyczajności i przewidywalności zapisanego kulturowo scenariusza życia, w którym to, co najważniejsze, pozostaje niedopowiedziane, a cały emocjonalny chaos, lęki, ukryte pożądanie od czasu do czasu wypływają na powierzchnię podczas niespodziewanej erupcji .  Spojrzenie bohatera na kobiety jest uważne i pełne delikatności, może nawet zrozumienia ich potrzeb. Kobiety mają w nim wspierającego i wrażliwego przyjaciela. Przyjaciela, który nie ocenia, ale obserwuje. Jest nieustannie w pobliżu, korzysta z momentów ich słabości bądź spełnia potrzebę bliskości i chłonie wrażenia.

A tytuł? Dlaczego właśnie taki tytuł?  I czymże to rycerz Rurand tak naprawdę zasłużył się dla białogłów? Dlaczegóż to tak nieustannie nastaje na kobiecą cnotę? Dla odpowiedzi na te i inne pytania warto doczytać książkę do końca. A że na końcu wydaje się, że nie ma puenty? Czyż w życiu nie jest podobnie?. Może  puenta nadejdzie w sequelu…

Cezary K. Kęder, „Rurand. Prequel”. Wydawnictwo FA-art, 2013.                                                                                                                          

Weronika Mulier