Kilka słów o autorze

 

Emil Andreev (ur. w 1956 r.) bułgarski pisarz, dramaturg i scenarzysta. Absolwent filologii angielskiej na Uniwersytecie Wielkotyrnowskim im. świętych Cyryla i Metodego. Jeden z najbardziej znanych i popularnych pisarzy bułgarskich średniego pokolenia, autor zbiorów opowiadań: „Łomskie opowieści” (1996), „Wyspa pijaków” (1998), powieści: „Szklana rzeka” (2004), „Przekleństwo żaby” (2006), „Szalony Luka” (2010) oraz sztuk teatralnych: „Zabić premiera” (2002), „Poszukiwacze skarbów” (2003), „Magiczna łódka J” (2005). Za powieść „Szklana rzeka” z 2004 roku, otrzymał nagrodę Fundacji VICK’a, przyznawaną co roku najlepszym bułgarskim powieściom.

Mieszka i pracuje we wsi Poibrene, w okolicy Sofii. Tam wyłącza telefon i pozwala się ponieść twórczej wyobraźni. Miejscem z którego dodatkowo czerpie inspiracje jest Łom, małe miasto nad rzekami Dunaj i Łom, miejsce w którym się urodził i do którego często wraca. Esencją jego twórczości jako połączenie czegoś bardzo lokalnego z wartościami uniwersalnymi, globalnymi. W swoich dziełach odnosi się do tego co mityczne i tajemnicze, a jest zarazem częścią codziennego życia. Jak sam mawia „książka jest jak taniec słów, wabi duszę do tańca”.

Kilka słów o książce

 

„Łomskie opowieści” to zbiór opowiadań, który był literackim debiutem bułgarskiego pisarza Emila Andreeva. Mimo że od czasu powstania książki minęło niemal dwadzieścia lat, historie w niej zawarte nadal są aktualne. Jest to pierwsze wydanie, nie licząc pojedynczych opowiadań, twórczości Emila Andreeva w języku polskim, stanowiące kolejną pozycję tworząca serię wydawniczą NA POŁUDNIE, poświęconą literaturze bałkańskiej. Literaturze przesiąkniętej aurą surrealizmu, przepełnionej fantasmagoriami, z bohaterami żyjącymi na granicy dwóch światów - rzeczywistego i wyobrażonego.

 

Światem rzeczywistym bohaterów „Łomskich opowieści” jest Łom, małe miasto nad rzeką Dunaj, miejsce w którym autor się urodził, do którego często wraca i z którego czerpie inspiracje. W opowiadaniach Andreeva widać mocne przywiązanie do czasów dzieciństwa, do tego miejsca na ziemi, gdzie żadna twarz nie jest obca, a każdy kamień ma własne imię, gdzie wciąż żywe jest przekazywanie tradycji, legend, mitów czy zwykłych ludzkich historii. Autor odnosi się do tego co mityczne i tajemnicze, ale jest jednocześnie częścią codziennego życia. Obrazując mieszkańców Łomu, wskazuje jednocześnie, że mały Łom, jest jak cały świat, z uniwersalną niezwykłością życia i ludzkich charakterów. Losy bohaterów umykają prawidłom realnego świata, wkraczamy w ich wewnętrzny świat, niedostępny, bądź niezrozumiały dla postronnego obserwatora. Sam pisarz nazywa ich jawnie śniącymi, przeplatając jednocześnie zwykłe szaleństwo ze skrywanymi pragnieniami, a magię z nieprzewidywalnością ludzkiego życia.

 

Polskie wydanie książki, jest wynikiem współpracy Wydawnictwa Toczka z Radą Kół Naukowych Uniwersytetu Jagiellońskiego.

 

Tekst z okładki

 

Każdy z nas, nawet jeśli nie pozostało mu nic innego, posiada przynajmniej swoją wieczną wioskę. Nie, nie tę, w której się urodził albo mieszka, lecz wieś własnych wspomnień i snów. Mieszkają tam zazwyczaj najróżniejsze obrazy i cienie, prześcigają się namiętności i pragnienia, zwierzęta i ludzie, roznoszą się melodie, a nawet zapachy. Czasem pojawiają się przypadkowe słowa, dzwonią nieznane znaki i dzwony, kłębią się takie energie, że człowiek długo nie może oprzytomnieć na jawie. A jeśli nie zdoła się powstrzymać – lub raczej będzie wolał swoją wieczną wioskę niż tę, w której się urodził albo mieszka – wtedy zmienia się w jawnie śniącego i podświadomie kieruje się w stronę nieba.

 

Te opowiadania opisują właśnie takich ludzi. Nie wiem, jak nazywa się ich wieczna wieś, ale miastem, w którym ich spotkałem, był Łom, znikający obecnie nad rzeką o tej samej nazwie i mitycznym Dunajem.

 

Emil Andreev

Filmy wideo:

 

Magdalena Pytlak z Instytutu Filologii Słowiańskiej UJ opowiada o autorze i projekcie wydania książki: