2. Kochał się w swojej kuzynce.

Verne zaczął pisać wiersze w wieku zaledwie 12 lat. Jako nastolatek wykorzystywał poezję jako ujście dla swoich rozkwitających romantycznych uczuć. Verne zakochał się w swojej kuzynce Caroline Tronson, która była o półtora roku starsza od niego. Pisał dla niej wiersze, dawał jej prezenty i uczestniczył z nią w tańcach. Niestety, Tronson nie odwzajemniła uczuć młodszego kuzyna. W 1847 roku, kiedy Verne miał 19 lat, a Tronson miała 20 lat, poślubiła mężczyznę o 20 lat starszego i złamała Juliuszowi serce.

3. Jego ojciec naciskał go do zostania prawnikiem.

Podczas gdy Verne był pasjonatem pisania od wczesnych lat, jego ojciec mocno zachęcał młodego Juliusza do podążania jego śladami i wejścia w zawód prawnika. Wkrótce po ślubie Tronson, ojciec Verne'a wykorzystał depresję syna, przekonując go, by przeprowadził się do Paryża, by studiować prawo. Verne ukończył studia prawnicze w 1851 roku, lecz nadal pisał fikcję w tym okresie i starł się z ojcem na swojej ścieżce kariery. W 1852 roku ojciec Verne'a próbował przekonać syna do praktykowania prawa w Nantes, ale Verne postanowił kontynuować życie jako pisarz.

4. Żył w Paryżu w czasach rewolucji.

Współcześni czytelnicy prawdopodobnie uważają najbardziej znane książki Verne'a za odrębne byty, ale jego powieści przygodowe były częścią serii. We wczesnych latach sześćdziesiątych XIX wieku Verne spotkał się z Pierre-Jules Hetzel, znanym wydawcą i redaktorem magazynu, który pomógł Verne'owi opublikować swoją pierwszą powieść "Five Weeks in a Balloon". Ta powieść posłużyła jako początek Voyages Extraordinaires, serii dziesiątek książek napisanych przez Verne'a i wydanych przez Hetzel. Większość z tych powieści - w tym słynne tytuły, takie jak "Dwadzieścia tysięcy mil podmorskiej żeglugi" - ukazała się na raty w magazynie Hetzela, zanim została opublikowana w formie książkowej.

7. ... które dostarczyły mu spore dochody.

Począwszy od 1863 roku, Verne zgodził się pisać dwa tomy rocznie dla Hetzela, podpisał kontrakt który zapewniał mu stałe źródło dochodów przez dziesięciolecia. W latach 1863-1905 Verne opublikował 54 powieści o podróżach, przygodach, historii, nauce i technologii dla serii Voyages Extraordinaires. Ściśle współpracował z Hetzelem nad postaciami, strukturą i fabułą aż do śmierci wydawcy w 1886 roku. Jednak pisarstwo Verne'a nie ograniczało się do tej serii; w sumie napisał w ciągu swojego życia 65 powieści, choć niektóre zostały opublikowane dopiero po jego śmierci.

8. Brał inspiracje ze swoich własnych przygód.

W latach sześćdziesiątych XIX wieku kariera Verne'a zaczęła się i zarabiał dużo pieniędzy. Tak więc w 1867 roku kupił mały jacht, który nazwał Saint Michel, po swoim synu, Michelu. Kiedy nie przebywał w Amiens, to wolał spędzać czas żeglując po Europie płynąc aż do Wysp Normandzkich, wzdłuż wybrzeża angielskiego i nad Zatokę Biskajską. Poza delektowaniem się ciszą i spokojem na morzu, zajmował się także napisaniem większości manuskryptów do „W 80 dni dookoła świata” i „Dwudziestu tysiącach mil podmorskiej żeglugi”. Zarabiając jeszcze więcej, zastąpił Saint Michel większą łodzią, którą nazwał Saint Michel II. Kilka lat później kupił trzeci statek, Saint Michel III, jacht parowy, w którym wynajął 10-osobową załogę na długich rejsach do Szkocji i przez Morze Śródziemne.

9. Jego twórczość była tłumaczona na całym świecie ...

Verne pisał po francusku, ale jego prace zawsze miały urok międzynarodowy. Od lat 50. XIX wieku jego tekst został przetłumaczony na około 150 języków, co czyni go drugim najczęściej tłumaczonym autorem. Pojawiał się w tłumaczeniu nawet częściej niż William Shakespeare. Jest drugim po Agathie Christie, który ma rekord świata.

10. ... ale nie wszystkie te tłumaczenia są dokładne.

Chociaż Verne pisał głównie dla dorosłych, wielu anglojęzycznych wydawców uważało jego twórczość odpowiednią dla nieletnich i sprzedawało swoje książki dzieciom. Tłumaczyli oni jego twórczość, upraszczając historie, wycinając w dużym stopniu zbadane fragmenty, podsumowując dialog, a w niektórych przypadkach nie odwołując się do niczego, co można by interpretować jako krytykę Imperium Brytyjskiego. Wiele tłumaczeń zawiera nawet błędy bezpośrednie, takie jak niepoprawne konwersje. Niektórzy historycy literatury żałują teraz tandetnych tłumaczeń wielu dzieł Verne'a, argumentując, że prawie wszystkie z tych wczesnych angielskich tłumaczeń zawierają znaczące zmiany zarówno w fabule, jak i tonie. Nawet dziś, te słabe tłumaczenia stanowią znaczną część dostępnej pracy Verne'a w języku angielskim. Czytelnicy anglofońscy, którzy mają nadzieję na czytanie bardziej autentycznych wersji jego opowiadań, mają szczęście. Dzięki zainteresowaniom naukowym nastąpił wzrost liczby tłumaczeń Verne'a, które mają być wierniejsze oryginalnym tekstom.

11. Miał ogromne problemy ze zdrowiem.

W wieku dwudziestu lat Verne zaczął doświadczać nagłych napadów skrajnego bólu brzucha. Pisał o swoich bolesnych skurczach żołądka w listach do członków rodziny, ale nie udało mu się uzyskać właściwej diagnozy od lekarzy. Aby spróbować złagodzić ból, eksperymentował z różnymi dietami, w tym jednym, w którym jadł tylko jaja i nabiał. Historycy uważają, że Verne może mieć zapalenie jelita grubego lub powiązane zaburzenie trawienia. Jeszcze bardziej niepokojący niż ból żołądka, Verne cierpiał na pięć epizodów paraliżu twarzy w ciągu całego swojego życia. Podczas tych bolesnych epizodów jedna strona jego twarzy nagle stała się nieruchoma. Po pierwszym ataku lekarze potraktowali nerw twarzowy elektryczną stymulacją, ale miał on kolejny atak pięć lat później i jeszcze kilka kolejnych. Niedawno naukowcy doszli do wniosku, że miał porażenie Bella, tymczasową formę jednostronnego paraliżu twarzy spowodowanego uszkodzeniem nerwu twarzowego. Lekarze postawili hipotezę, że jest to wynikiem infekcji ucha lub zapalenia, ale nikt nie wie na pewno, dlaczego tego doświadczył. U Verne'a rozwineła się cukrzyca typu 2 po pięćdziesiątce, a jego zdrowie znacznie się pogorszyło w ostatniej dekadzie życia. Cierpiał na wysokie ciśnienie krwi, przewlekłe zawroty głowy, szumy uszne i inne dolegliwości, a ostatecznie częściowo stracił wzrok.

12. Został postrzelony przez swojego siostrzeńca w nogę ...

W marcu 1886 r. Traumatyczny incydent pozostawił 58-letniego Verne'a niepełnosprawnego do końca życia. Siostrzeniec Verne'a Gaston, który miał wtedy dwadzieścia kilka lat i cierpiał na chorobę psychiczną, nagle stał się nieobliczalny, na szkodę Verne'a. Pewnego dnia pisarz wrócił do domu, gdy Gaston, niespodziewanie, dwukrotnie postrzelił go pistoletem. Na szczęście Verne przeżył, ale druga kula, którą wystrzelił Gaston, trafiła w lewą nogę autora.

13. ... zostając kaleką do końca życia.

Po tym zdarzeniu Gaston został wysłany do zakładu dla umysłowo chorych. Nie zdiagnozowano u niego konkretnego zaburzenia, ale większość historyków uważa, że ​​cierpiał na paranoję lub schizofrenię. Verne nigdy w pełni nie doszedł do siebie po ataku. Kula uszkodziła jego lewą nogę źle, a cukrzyca skomplikowała proces gojenia. Wtórna infekcja pozostawiła go z widocznym utykiem, który utrzymywał się aż do śmierci w 1905 roku.

14. Jego praca miała duży wpływ na wzrost zainteresowania steampunkiem.

Dzieło Verne'a mocno wpłynęło na steampunk, podgatunek science fiction, który czerpie inspirację z dziewiętnastowiecznej technologii przemysłowej. Niektóre postaci Verne'a, a także fikcyjne maszyny, o których pisał, pojawiły się w wybitnych pracach steampunkowych. Na przykład program telewizyjny „The Secret Adventures of Jules Verne” zbadał ideę, że Verne rzeczywiście doświadczył fantastycznych rzeczy, o których pisał, a Kapitan Nemo z „20.000 mil podmorskiej żeglugi” pojawił się jako bohater w komiksie serii „Liga niezwykłych dżentelmenów”.

15. Wiele jego przewidywań było zaskakująco trafnych.

Niektóre z technologii, które Verne wyobrażał sobie w swojej powieści, stały się rzeczywistością. Jedną z maszyn, które wymyślił Verne, Nautilus - elektryczna łódź podwodna w „20.000 mil podmorskiej żeglugi” – ożyła po latach zaraz po tym, jak po raz pierwszy o niej napisał. Pierwsza seria dwudziestu tysięcy mil podmorskiej żeglugi została opublikowana w 1869 roku, a pierwsze zasilane bateriami łodzie podwodne zostały uruchomione w 1880 roku. (Podobne projekty okrętów podwodnych są nadal w użyciu). Ponadto Verne'a Paris „In The Twentieth Century” zawiera kilka zaskakująco dokładnych prognoz technologicznych. Napisana w 1863 roku powieść dystopijna wyobraża sobie paryską społeczność o napędzie technicznym w 1960 roku. Verne pisał o drapaczach chmur, windach, samochodach z silnikami spalinowymi, pociągach, elektrycznych światłach miejskich i przedmieściach. Był znacznie przed czasem. Napisał nawet o grupie mechanicznych kalkulatorów (jak w komputerach), które mogłyby komunikować się ze sobą poprzez sieć (np. Internet). Całkiem imponujące dla faceta urodzonego w 1828 roku. Ale wpływ Verne'a wykracza poza science fiction, steampunk czy współczesną technologię. Jego twórczość inspirowała niezliczonych autorów w różnych gatunkach, od poezji, przez podróże, po przygody. Jak napisał Ray Bradbury: "Wszyscy jesteśmy w taki czy inny sposób dziećmi Juliusza Verne'a".