Jeden z najsłynniejszych naukowców i pisarzy XX wieku, urodzony s w Alessandrii w Piemoncie. Początkowo zmuszony przez ojca studiował prawo na Uniwersytecie w Turynie, porzucił je jednak by studiować literaturę i kulturę średniowiecza. Umberto Eco uzyskał tytuł doktora, a następnie rozpoczął pracę redaktora w mediolańskiej stacji telewizji RAI. Od 1959 roku pełnił funkcje redaktora naczelnego w mediolańskim wydawnictwie Bompiani, jednocześnie wykładając na uniwersytetach w Turynie i Mediolanie. Obecnie pozostaje profesorem na najstarszym europejskim Uniwersytecie w Bolonii gdzie zajmuje się semiotyką/ semiologią, procesami komunikacji oraz estetyką. Eco sławę przyniosła twórczość beletrystyczna, pozwalająca poznać autora jako twórcę dzieł wielopłaszczyznowych i kunsztownych. W roku 1980 wydał swoją pierwszą powieść, Imię róży, która stała się jednym z największych bestsellerów w historii literatury. Przetłumaczona na trzydzieści języków, doczekała się również adaptacji filmowej. Kolejne powieści - Wahadło Foucaulta (1988) i Wyspa dnia poprzedniego (1994), Baudolino (2000), Tajemniczy płomień królowej Loany (2004) oraz najnowsza, Cmentarz w Pradze (2010) - utwierdziły pisarską sławę Eco. Eco został uhonorowany również licznymi tytułami doktora honoris causa (do 2005 było ich 32), między innymi przez Akademię Sztuk Pięknych w Warszawie (1996).