Premiery książkowe, których możemy spodziewać się w najbliższych miesiącach. Wydawnictwo Czarne zagwarantowało czytelników masę wrażeń. W kolejnych tygodniach pojawia się takie pozycje jak: 

18 MARCA 2015:

Marcin Wójcik- „W rodzinie ojca mego”: W rodzinie ojca mego to zbiór reportaży o zwartych szeregach środowisk kościelnych, które same nazywają siebie Rodziną Radia Maryja. Autor, były dziennikarz „Gościa Niedzielnego”, próbuje zmierzyć się z fenomenem toruńskiego imperium medialnego skupiającego kilkanaście milionów zaangażowanych katolików. Wójcik oddaje głos wiernym, kapłanom i kościelnym prominentom, cytuje audycje radiowe i listy pasterskie, jeździ na msze odprawiane przez księdza Piotra Natanka i pikietuje pod Krajową Radą Radiofonii i Telewizji, a nawet zapisuje się na studia na uczelni ojca Rydzyka. Dzięki temu, że nie boi się pytać ani słuchać, jego książka, pisana od wewnątrz, napędzana ciekawością i chęcią przeniknięcia do źródeł wspólnotowości, staje się bezprecedensowym portretem jednego z obliczy polskiego Kościoła. Reportaże Wójcika fascynują, ale nie dają łatwych odpowiedzi na pytania, czy możliwa jest wspólna płaszczyzna dialogu i jaka jest przyszłość naszego katolicyzmu.

 

Aleksandra Boćkowska- „To nie są moje wielbłądy”: Z jednej strony byli projektanci, którzy chcieli ubierać Polaków jak paryżan. Z drugiej było państwo, które chciało ubierać Polaków zupełnie inaczej. A gdzieś pomiędzy ci Polacy, którzy musieli się jakoś ubrać. Po latach opowiadają o rozkloszowanych spódnicach z siatek na muchy, kurtkach z demobilu zdobywanych „na ciuchach”, białych botkach kupowanych u szewca, ortalionach, nonironach, dżinsach, tetrach i kożuchach, jakby mieli je właśnie na sobie. Opisują każdy szczegół. Bo aby te ubrania zdobyć, przemierzyli dziesiątki kilometrów, wystali długie godziny w kolejkach, wyczekiwali w nieskończoność u krawcowych. Ale to nie jest sentymentalna opowieść o minionych czasach. To raczej próba zrozumienia, dlaczego w PRL moda miała tak wielkie znaczenie: dla państwa, które traktowało ją propagandowo, i dla ludzi, którzy po wojnie chcieli za pomocą ubrań zachować coś z lepszej przeszłości albo wyróżnić się z szarego tłumu.

 

Wendy Lower- “Furie Hitlera. Niemiecki na froncie wschodnim”: Furie Hitlera to historia „moralnie straconego pokolenia” kobiet, które urodziły się w Niemczech po pierwszej wojnie światowej – w kraju targanym niepokojami i zmagającym się z poczuciem klęski. Kobiet, które w młodości dały się porwać nacjonalistycznym ideom i dla których Lebensraum rosnącego w siłę imperium stał się czymś na kształt „Dzikiego Wschodu” – niebezpiecznego, ale stwarzającego nowe szanse: na kariery i małżeństwa. Wyruszając na front, nie wyobrażały sobie jednak, czego będą świadkami i w czym będą uczestniczyć. Efektem wieloletnich badań oraz dziesiątek rozmów przeprowadzonych przez Wendy Lower są niepodważalne dowody na to, że kobiety te nie były tylko„morderczyniami zza biurka” czy wsparciem dla działających na froncie mężczyzn. Badaczka konfrontuje czytelnika z okrutną wizją „furii Hitlera”, które z zaangażowaniem uczestniczyły w grabieżach, znęcały się nad Żydami w gettach w Polsce, na Ukrainie i Białorusi oraz brały udział w masowych egzekucjach. Badania Wendy Lower na temat roli niemieckich kobiet na okupowanych przez Trzecią Rzeszę ziemiach wschodnich zmieniają historię.

 

25 MARCA 2015

Frances Harrison- „Do dziś liczymy zabitych. Nieznana wojna w Sri Lance”: Gdy zginął Velupillai Prabhakaran, przywódca Tamilskich Tygrysów, południową część Sri Lanki ogarnęła euforia. Zakończenie wojny zamknęło kilkudziesięcioletni okres, w czasie którego grupa młodych zbuntowanych Tamilów sprzeciwiających się dyskryminacji przeistoczyła się w jedną z najbrutalniejszych i najlepiej wyposażonych armii powstańczych. Do dziś liczymy zabitych opowiada o tych kilkudziesięciu latach głosami żyjących na północy Sri Lanki Tamilów. Żołnierzy, którzy walczyli, cywilów, którzy żyli w ciągłym strachu, tych, których życie płynęło w cieniu okrucieństwa i śmierci. Frances Harrison opisuje zasady działania Tamilskich Tygrysów, pod koniec wojny utrzymujących niezależne quasi-państwo, z własnymi sądami, policją, bankami i kontrolą graniczną. Pokazuje wszystko, co przemilczały zachodnie media i czego nie widzieli turyści, beztrosko popijający drinki na hotelowych plażach na południu tej „rajskiej wyspy”.

 

Carmen Bugan- „Zakopać maszynę do pisania. Dzieciństwo pod okiem securitate” : Było późne lato 1976 roku. Mała Carmen poszła do szkoły. Mama zawiązała jej pod szyją czerwoną chustę obszytą kolorami rumuńskiej flagi: dziewczynka miała wkrótce wstąpić do pionierów Komunistycznej Partii Rumunii. Na apelu wszyscy salutowali przed flagą i śpiewali hymn narodowy. Miła pani nauczycielka pokazała dzieciom portret towarzysza Ceauşescu wiszący na ścianie. To był piękny, pełen emocji dzień, dlatego Carmen nie rozumiała, dlaczego mama ciągle płakała. Carmen Bugan nie wiedziała lub zapomniała o rewizjach, prześladowaniach, zastraszaniu. Nie może zapomnieć więzienia w Rahovie, w którym odbywał karę jej ojciec, ale pamięta też radość, której naprawdę doświadczyła, radość, którą nosi w sobie do teraz, chociaż symbolem jej dzieciństwa już na zawsze zostanie maszyna do pisania – zakopywana, odkopywana, zakopywana i znów odkopywana przez dwoje ludzi, którzy pragnęli dla swoich dzieci lepszej przyszłości.

 

27 MARCA 2015

Krzysztof Bieliński- „Staniewski- Gardzienice- Antyk” :Wysmakowany, malarski zbiór fotografii Krzysztofa Bielińskiego wprowadza nas w świat wyobraźni i kreacji Włodzimierza Staniewskiego i założonego oraz prowadzonego przez niego legendarnego Teatru Gardzienice. To szczególny zapis antycznych poszukiwań Staniewskiego, sprawiający, że niepowtarzalne i z natury ulotne przedstawienia Gardzienic możemy w końcu „posiąść na zawsze”. W albumie znajdziemy autorskie komentarze reżysera oraz wprowadzający esej Edith Hall, wybitnej znawczyni antyku.

 

15 KWIETNIA 2015

           

JOHN DINGES- „CZAS KONDORA. JAK PINOCHET I JEGO SOJUSZNICY ZASIALI TERRORYZM NA TRZECH KONTYNENTACH”: Ta historia zaczęła się 11 września 1973 roku w stolicy Chile, kiedy generał Augusto Pinochet zbombardował pałac prezydencki, stanowiący symbol najtrwalszej demokracji parlamentarnej na kontynencie południowoamerykańskim. Według oficjalnej wersji Stany Zjednoczone nie były zaangażowane w zamach, wiadomo jednak, że zaledwie trzy lata wcześniej próbowały zorganizować w Chile pucz w celu obalenia rządu. Zarówno amerykańska próba zamachu stanu, jak i przewrót Pinocheta miały ten sam cel: obalenie Salvadora Allende. Służby wywiadowcze Chile i kilku innych krajów Ameryki Południowej obawiały się lewicowych ugrupowań zbrojnych i potencjalne zagrożenie z ich strony było głównym bodźcem dla stworzenia sojuszu, któremu nadano nazwę Operacja Kondor. Oficjalnie przy cichym wsparciu USA sojusz miał prowadzić działalność antyterrorystyczną.

 

 

JACEK SZCZERBA, KATARZYNA BIELAS- „PAMIĘTAM, ŻE BYŁO GORĄCO. ROZMOWA Z TADEUSZEM KONWICKIM”: Wywiad rzeka z jedną z najważniejszych postaci polskiej kultury powojennej. Wybitny pisarz i reżyser filmowy opisuje życie swoje i osób, które spotykał na swojej drodze. Te bardzo osobiste opowieści, przeplatane wspaniałymi anegdotami i wspomnieniami, skrzą się ironią i dowcipem. Znakomity portret Tadeusza Konwickiego na tle polskiej obyczajowości i kultury.

 

 

 22 KWIETNIA 2015

 

 

S. C. GWYNNE – „IMPERIUM KSIĘŻYCA W PEŁNI. WZLOT I UPADEK KOMANCZÓW”: Choć w kulturze popularnej większą sławę zdobyli Apacze, Siuksowie czy Szejeni, to Komancze, znakomici jeźdźcy i genialni wojownicy, stworzyli najpotężniejsze indiańskie imperium w Ameryce Północnej, powstrzymali hiszpański napór z Meksyku i francuską ekspansję z Luizjany. Przez kilkadziesiąt lat prowadzili wojnę z białymi Amerykanami, opierając się ich kolonizacji. Historia zapamiętała Komanczów przede wszystkich jako okrutnych najeźdźców i łupieżców, jednak Gwynne rysuje znacznie bardziej złożony i bogaty obraz tego ludu.

 

ZBIGNIEW PARAFIANOWICZ, MICHAŁ POTOCKI- „WILKI ŻYJĄ POZA PRAWEM. JAK JANUKOWYCZ PRZEGRAŁ UKRAINĘ”: Wiktor Janukowycz mógł przejść do historii jako wielki reformator. Podpisując umowę z Unią Europejską, pozbawiał opozycję wszelkich argumentów. Nie byłoby Majdanu. Kolejne wybory prezydenckie odbywałyby się bez prawdziwego konkurenta. Lider – jak mówił o sobie – dalej grałby według sprawdzonej zasady rodem z rosyjskiej grypsery: „kidaj łocha”, czyli porzuć frajera, gdy tylko przestanie być użyteczny. Reguły panujące w półświatku, które wyniósł z czasów burzliwej młodości, Janukowycz stosował w polityce. „Łochami” byli dla niego unijni przywódcy, oligarchowie, opozycja, Rosjanie, najbliżsi współpracownicy. Jedynym panem miał być on sam.

 

29 KWIETNIA 2015

SOFI OKSANEN- „GDY ZNIKNĘŁY GOŁĘBIE”: Gdy zniknęły gołębie to wielowątkowa opowieść o dwóch kuzynach dokonujących wyborów życiowych i moralnych w brutalnych warunkach zawieruchy wojennej, okupacji niemieckiej i sowieckiego terroru, ukazująca pasjonujący obraz Estonii lat czterdziestych i sześćdziesiątych. Przemarsze wojsk radzieckich i niemieckich, bombardowania, walki, rzeczywistość okupowanego kraju, pomysł stworzenia rezerwatu dla Żydów z Europy Wschodniej i paraliżujący strach przed pokazowymi procesami i zsyłką na Syberię. Edgar Parts jest politycznym kameleonem, chętnie i bez skrupułów zmieniającym poglądy i próbującym za wszelką cenę osiągnąć materialne korzyści. Kolaboruje z Niemcami, by następnie po dziesięcioletnim pobycie w łagrze stać się towarzyszem Partsem, ochoczo służącym komunistom i donoszącym na rodaków. Z kolei Roland najpierw ofiarnie walczy z Niemcami, później przeciwko znienawidzonym bolszewikom, a podczas wojny pomaga rodakom w ucieczce. Losy kuzynów wielokrotnie się splatają, przynosząc w końcu nieoczekiwane, zaskakujące rozwiązanie.

PETER HESSLER- „DZIWNE KAMIENIE. OPOWIEŚCI ZE WSCHODU I Z ZACHODU”: Dziwne kamienie to zbiór reportaży o Chinach i USA, o relacjach Wschodu z Zachodem, o dużych i małych ambicjach, o przygodzie i niezrozumieniu, ale przede wszystkim o ludziach. Hessler z wyczuciem i humorem opowiada o pekińskiej swatce, która szuka mężów obcokrajowców dla swoich klientek, o amerykańskim naukowcu, którego obsesją stało się badanie Wielkiego Muru, o restauratorach prześcigających się w przyrządzaniu szczurów i „uranowych wdowach” z Kolorado, o światowej sławy koszykarzu, chińskiej malarce tworzącej europejskie krajobrazy, które zna tylko ze zdjęć… Losy tych wyjątkowych osób pokazują niezwykłą zdolność adaptacji, siłę lokalnych tradycji i zaskakujące podobieństwa między zupełnie odmiennymi kulturami.

 

PAUL THEROUX- „JECHAŁEM ŻELAZNYM KOGUTEM. POCIĄGIEM PRZEZ CHINY”: Paul Theroux, który zdobył sławę, podróżując koleją przez Europę, obie Ameryki i Azję, w połowie lat osiemdziesiątych po raz kolejny wsiada do pociągu. Tym razem przyłącza się do grupy turystów i wyrusza do Chin. W Państwie Środka spędza rok. Przemierza jałowe pustynie Sinkiangu i lasy Mandżurii, odwiedza tłoczne metropolie, Szanghaj i Pekin, oraz samotne góry Tybetu. Jego opowieści to fascynujące migawki z kraju, który znalazł się w szczególnym momencie swojej historii. To niezapomniany portret niezwykłego regionu i wyjątkowych ludzi.