Podobno "Pierwszy, który porównał kobietę do kwiatu, był wielkim poetą, ale następny był cymbałem."

H.Heine

 

Zarówno przemysł, jak też nauka i sztuka potrzebują do swojego rozwoju nowych, oryginalnych rozwiązań. Dotyczy to również literatury, w której wszelka wtórność świadczy o zastoju, braku wyobraźni i odwagi. Moje opowiadania nie są powtórką z rozrywki. Nie są typowe. Ich myślą przewodnią jest: zaskoczyć, rozbawić, zadziwić. Zawsze do przodu! :-)

 

 

 

Miewam różne pomysły... :-)

 

W jednym z moich opowiadań "zwykły zjadacz chleba" zauważa, że jego styl życia może być przyczyną dziwnej, nieznanej lekarzom dolegliwości..

 

 

 

 strach się bać, prawda? :P

 

    Jako osoba rozmiłowana w dobrej, rasowej literaturze odwiedzam  księgarnie i biblioteki.

Szukam czegoś, co mnie zaintryguje. Czegoś zupełnie niebanalnego. Świeżego powiewu. Skondensowanego stylu. Ciekawej problematyki.

I niestety - na ogół nie znajduję.

 

Na półki księgarni trafia przeważnie proza "straganowa", "jarmarczna". Są to głównie powieści o tym, że „ona miała powłóczyste spojrzenie”, a on „czarny (lub spłowiały) t-shirt”. Ona niby chce, on – nie wiadomo. Zdarzenia aż nazbyt dobrze znane, często powtarzane. Styl pisania spłowiały od powtórzeń, niewyraźny, wyblakły. I tak "się kręcą" te romanse przez  300 lub 400 stron ..  Ona coś tam pije, rozmawia z koleżanką. On ma olśniewająco białe zęby. "Moda na sukces" na papierze.

 

Szczerze? Nie czuję w tych utworach prawdziwego, żywiołowego życia. Nie odnajduję w nich naszych swojskich realiów. Sprzeciwiając się "mdłej" prozie - zaczynam pisać samodzielnie:

 

• żeby uzupełnić rodzimą literaturę czymś zadziwiającym i odmiennym.

• żeby udowodnić młodym filologom, że można, a nawet należy pozostać twórczym indywidualistą.

• a także dostarczyć czytelnikom "Opowieści niezwykłej treści".

• również po to, żeby wskrzesić w pisarstwie tradycje mrożkowskie i gogolowskie.

• żeby przypomnieć wszystkim, że literatura ma prawo do używania fantazji, żartu, obserwacji społecznych i groteski.

• w końcu: żeby zachęcić nietuzinkowych autorów do wydawania własnej twórczości i ożywić współczesny marazm literacki.

 

 

 

Piszę tak samo nietuzinkowo i barwnie jak maluję.. :-)

Ten biały kot syjamski sprawdza, czy czytasz uważnie... Miej się na baczności :)

 

 

 Moje pierwsze opowiadania powstały prawie 2 lata temu. Rzecz niebywała: od razu spotkały się z uznaniem polskich literatów i krytyków. Zostałam wyróżniona w Konkursie Absolutnie Frywolnych Etiud Literackich (2013 r, w jury: Ernest Bryll) oraz w konkursie na prozę poetycką, organizowanym w Łodzi (Festiwal Puls Literatury, 2013 r).  

 

Czasem bywa tak, że wyróżnienie działa bardziej dopingująco niż najwyższe miejsce na podium. Opowiadanie Sapkowskiego „Wiedźmin” zostało również „tylko” wyróżnione w konkursie literackim – a jednak jak wielki odniosło sukces !

 

Jak przystało na absolwentkę Uniwersytetu Warszawskiego, po pierwszych sukcesach nie spoczywam na laurach. Piszę dalej. Jednocześnie maluję (ilustracje w tekście są mojego autorstwa), prowadzę galerię malarstwa naiwnego: www.mojemalarstwonaiwne.eu oraz biorę udział w wystawie sztuki naiwnej: Art. Naif Festiwal, Katowice - Nikiszowiec, 2014.

 

Niestety - pomimo inwestowania czasu i energii w różne projekty i pomysły, nie udaje mi się pozyskać funduszy  potrzebnych do wydania swoich opowiadań. Dlatego też proszę Internautów o wsparcie projektu "Opowieści niezwykłej treści".

 

Pomóc można zarówno wpłacając, jak też rozsyłając linka do projektu znajomym lub publikując go na swoim profilu FB.

Więcej na: https://wspieram.to