Z tego powodu możemy powiedzieć, iż dzieło Jana Puściana to unikalny zapis jego życia w dziedzinach związanych z myślistwem i działalnością w kole łowieckim. Wszystkie zawarte w książce opowiadania są ze sobą powiązane tematycznie i ułożone chronologicznie, stając się swego rodzaju migawkami jednej opowieści. Pierwsze opowiadanie toczy się w 1996 roku i opowiada historię zakupu nowej siedziby dla koła łowieckiego „gon”. Jednocześnie poznajemy historię tego koła, które w latach powojennych zostało utworzone, jako koło łowieckie sztabu generalnego ludowego wojska polskiego. Po przełomie w roku 1989 wojskowe koło łowieckie stało się cywilnym, do którego mógł zapisać się każdy ochotnik. Kolejne opowiadanie natomiast to przygoda już typowo myśliwska – polowanie na jelenia. W relacji z tego polowania ujawnia się myśliwska pasja głównego bohatera. To, z jakim podnieceniem tropi on zwierzynę, podchodzi ją, a następnie tropi postrzelone zwierzę, świadczy o tym, iż bohater jest w swoim żywiole. Myśliwska opowieść Jana Puściana na pewno może przypaść do gustu wielu miłośnikom polowań, a także zwolennikom przeżycia samej przyrody.