28 września do księgarń trafi tom ostatni, siódmy: Czas odnaleziony.

Sam Marcel Proust pisał o swych książkach tak:

Bez wątpienia moje książki umrą pewnego dnia, podobne w tym do mej cielesnej powłoki. Śmierć trzeba przyjmować z rezygnacją. Musimy zgodzić się, że przestaniemy istnieć za dziesięć lat, a nasze książki za sto. Życie wieczne nie jest dane ani ludziom, ani książkom.

Nasze książki są szkicowane przez nasze namiętności, piszemy dopiero w chwilach odpoczynku między nimi.
Życie bowiem zawodzi nas tak dalece, że zaczynamy w końcu wierzyć, iż literatura nie ma z nim żadnego związku, ogarnia więc nas osłupienie, jeśli widzimy jak cenne myśli ukazane w książkach rozprzestrzeniają się, nie lękając się zagłady, spontanicznie, naturalnie, wśród pełni życia codziennego...

Na szczęście co do losu swych powieści kompletnie się pomylił. Bo choć niewiele utworów potrafi przetrwać próbę czasu W poszukiwaniu straconego czasu jest tym niezwykłym wyjątkiem.