Dlaczego zaciekawiła mnie ta książka?
Autor opisał dobitnie walkę szpularek o godne życie. Pisarz
podkreślił, że prawa trzeba sobie wywalczyć, często płacąc krwią, upokorzeniem,
biedą. Pisząc o dawnych realiach, w których przedstawicielki płci pięknej
musiały pracować, rodzić i wychowywać dzieci, głęboko się wzruszał, a także
rozmyślał o Ukraińcach, walczących z rosyjską agresją. Pragnął pokazać
współczesnym Siłaczkom, że powielają piękne wzorce z przeszłości.
Autor uważa, pod czym mogę się również podpisać:
"Za mało się uczy młodych Polaków o ruchu robotniczym.
Nie wyjaśnia im się, czym był socjalizm i jak on był przełomowy z punktu
widzenia czasów współczesnych. Całość dorobku praw człowieka i obywatela to
zasługa socjalistów. Nie zaś kleru czy fabrykantów".
Uważam, że cały strajk szpularek był pięknym przykładem
solidarności. Z początku strajkowały pojedyncze osoby, a później dołączały się
kolejne, które w ogóle nie miały postulatów, na przykład tkacze. Oni mogli
tylko stracić, ale poparli kobiety. To było przepiękne.
„Żyrardów” ukazuje ciężką, głodową pracę kobiet i dzieci.
Wycieńczenie psychofizyczne, głód, rodzenie dzieci w spartańskich warunkach,
niańczenie pociech po nocach, suchoty oraz śmierć, która często przychodziła w
wieku trzydziestu paru lat. Warto poznać jak żyrardowskie szpularki walczyły o
swe prawa - a ta książka doskonale to ukazuje.
Warto poznać historię tamtych dni, poczuć atmosferę tamtych
lat. Ciemne zadymione ulice, patrolowane przez carskie wojsko wprowadzały
atmosferę niepokoju i niepewności... Oddajmy im hołd... Uczcijmy bohaterskie szpularki, które w 1883
roku wywołały jeden z największych strajków na terenie Królestwa Polskiego. Zobaczmy
jak wyglądało życie w dawnej osadzie fabrycznej żyrardowskiej fabryki lnu.
Doskonale przedstawiona historia.
