„Skaczące dzieci” to pierwsza na moim profilu recenzja niezwiązana z tematyką romantyczną. Dziś dzięki wydawnictwu PSYCHOSKOK, miałam szansę zapoznać się z twórczością pani Jadwigi Chojnackiej pod tytułem „Skaczące dzieci”. Tematyka dość poważna, miejscami nawet dość kontrowersyjna. Po przeczytaniu niespełna dziesięciu stron miałam ochotę bić brawo Autorce za podjęcie się napisania prawdy o niewygodnych sytuacjach, które bardzo szybko znajdują swoje medyczne nazwy. Jestem szczerze zbulwersowana lekceważeniem przez nasze społeczeństwo tak poważnych spraw. Autorka wprowadza nas w realia, gdzie ukazuje nam sposób podejścia do dzieci, które wyrażają większą nadpobudliwość, wycofanie lub po prostu ich zachowanie różni się nieznacznie od przyjętych „standardów”. Jestem przerażona i szczerze zniesmaczona, że być może większość tych małych, bezbronnych istot została błędnie zdiagnozowana, a co gorsza, nawet jeśli diagnoza została postawiona słusznie, nie doszukiwano się jej przyczyn. Obecnie każdy, kto nie zachowuje się według pewnego schematu, nagle zostaje uznany za chorego psychicznie. Osoba faktycznie chora i potrzebująca tej pomocy jest uznawana za zmęczoną. Nikt nie doszukuje się przyczyn tego stanu, a wręcz natychmiast faszerują takiego człowieka lekami. I powinniśmy się cieszyć, ponieważ dziecko cudownie ozdrowiało?!
Przepraszam, nie jestem rodzicem, ale sama byłam podobna do „skaczących dzieci”. Im bardziej zagłębiałam się w lekturę ,tym większa złość we mnie narastała. Autorka stara się wyjaśnić, na czym polegają takie choroby jak Autyzm, ADHD czy zespół Aspergera. Dowiadujemy się, że postawienie diagnozy w przypadku tych chorób wcale nie jest proste i składa się to z wielu czynników. Chciało mi się płakać… Z każdą stroną utwierdzam się, że jeżeli nie zaczniemy reagować, przyglądać się i próbować zrozumieć zachowania naszych pociech, to za kilka lat każde dziecko zostanie uznane za chore psychicznie. Bez uzyskania odpowiedniej pomocy przyjdzie czas, że mali bohaterowie zaczną postrzegać się za gorszych od swoich rówieśników, tracąc jeszcze bardziej poczucie własnej wartości. W tej chwili jestem jednym wielkim bałaganem. Osobiście zachęcam was, abyście sięgnęli po tę pozycję. Może niektórzy rodzice znajdą w niej odpowiedzi na pytania, które dręczą ich w związku z zachowaniem ich dziecka. Polecam tę książkę również osobom, które nie posiadają własnych dzieci, aby choć trochę zrozumiały ten problem i poszerzyły swoją świadomość na otaczające ich sprawy.

Pani Jadwigo, z mojej strony ogromny szacunek.

Autorka książki stworzyła własną listę przyczyn zaburzeń współczesnych dzieci. Uporządkowała informacje z literatury psychologicznej i socjologicznej. Ukonkretniła wymieniane przyczyny zaburzeń ze spektrum autyzmu i adhd, i poprosiła swoje rozmówczynie – psycholożki i pedagożki pracujące z dziećmi o ustosunkowanie się do nich.

Często to, co oczywiste było dla jednej osoby, okazywało się z perspektywy własnych doświadczeń pracy z dziećmi absolutnie nieważne dla drugiej. W ten sposób powstała lista przyczyn problemów dzisiejszych dzieci utworzona na podstawie teorii i skonfrontowana z praktyką dziewięciu kobiet-psychologów. Znalazły się na niej takie omawiane zjawiska socjologiczne jak medykalizacja czy psychiatryzacja życia, ale także ciasnota, kryzys relacji, a nawet inna wrażliwość współczesnych dzieci.

Po prawie każdej sekwencji wypowiedzi psychologów i pedagogów autorka umieszcza wyniki badań psychologiczno-socjologicznych i dane statystyczne dotyczące omawianego zjawiska oraz swoją opinię na ten temat. Czasami jednak komentarzem jest tylko wiersz...