Ze swojej strony dodam jeszcze, że podczas lektury Iluminacji mogą zdarzyć się momenty w których poczujesz się być może nieco zgorszony. Może być też tak, że  zadasz sobie pytanie – „dlaczego?”, albo mówiąc nieco kolokwialnie  - „jak on może tak mówić?” – być może tak będzie. Wszystkie te odczucia mogą towarzyszyć Ci podczas lektury tej książki, ale ... warto. Być może tak jak ja po przeczytaniu Iluminacji Wieku Młodością Zroszonego poczujesz się nieco  wstrząśnięty, zmieszany.. ale gwarantuje Ci, że nie możesz przejść obok tej historii obojętnie. Ta historia odciska piętno na umyśle Czytelnika zachęcając do refleksji nad otaczającą nas rzeczywistością


Dziękuję Wydawnictwu Psychoskok za możliwość przeczytania a Was kochani, zachęcam do sięgnięcia po Iluminacje Wieku Młodością Zroszonego autorstwa Wojciecha Noszczyka – warto!

https://zatrzymachwileulotne.blogspot.com/2018/02/kto-nie-boi-sie-prawdy-iluminacja-wieku.html

Książka opowiada o procesie ewolucji umysłu oraz emocji na skutek zderzenia się z absurdalnie wulgarnym środowiskiem, w które przypadkowo wkroczył główny bohater. Z każdą chwilą zagłębiania się on w agresywne otoczenie, zmienia się i dokonuje przerażającego, bulwersującego odkrycia.
Fabuła jest spójna i ściśle ukierunkowana na konkretne aspekty. Oprócz relacji międzyludzkich, problemu uczucia, jest jeszcze świadomość własnej egzystencji w brutalnym świecie.
To wszystko składa się na makabryczne wnioski i opisy dramatycznych scen. Czytelnicy, którzy szukają mocnej literatury nie zawiodą się, natomiast pozostali dla których bezpośrednia i wulgarna czasem szata literacka jest problemem, mogą nie zgadzać się z poglądami prezentowanymi przez autora. Jednakże całość jest dostatecznie wyważona, klarowna i dokładnie wyjaśnia poglądy opisywane w treści utworu.

Iluminacja Wojciecha Noszczyka jest interesującym osiągnięciem prozatorskim. Autor sięga do tradycji kulturowo-literackiej z przełomu dziewiętnastego i dwudziestego wieku, ciekawie dialogując z nurtem dekadenckim – czytelnikowi w akcie lektury od razu nasuwają się na myśl skojarzenia ze stylem młodego Stanisława Przybyszewskiego. Są to związki nie tylko na poziomie stylistycznym i formalnym, lecz także tematycznym – Wojciech Noszczyk nie boi się bowiem kontrowersji i brawurowo wręcz sięga po wątek mizoginistyczny. W obrębie zainteresowań głównego bohatera fragmentu prozatorskiego leżą relacje damsko-męskie i to ich ukazaniu organizator tekstu podporządkowuje całą fabułę – czy raczej parafabułę – tak komponując poszczególne elementy, by uwypuklały one założoną tezę. W efekcie tekst tworzy barwną mozaikę różnych rejestrów językowych, stylów, gatunków, a nawet rodzajów literackich. Owo bogactwo – swoisty synkretyzm – cechujące Iluminację Wojciecha Noszczyka to świadectwo wirtuozerii...

Nieczęsto spotyka się utwór literacki, który w tak bogaty i momentami krnąbrny sposób przedstawia świat emocji oraz myśli. Jednym z takich właśnie utworów jest „Iluminacja wieku młodością zroszonego" autorstwa W. Noszczyka. Już sam tytuł budzi wiele pytań i jednocześnie zastanawia. Czym jest i czego dotyczy?
Jest to opowiadanie liryczne (mieszanka styli literackich, połączenie wiersza i prozy w jednym wydaniu), które w swojej przejrzystej kompozycji zawiera interesującą dawkę metafor, aluzji oraz osobistych przemyśleń autora. Historia przedstawiona w tym utworze ukazuje relacje damsko-męskie w brutalnym, naturalistycznym środowisku, ale nie tylko. Oprócz tego jest ona również filozoficznym rozważaniem na tematy miłości, piękna, wartości.
Czytając go, można odnieść wrażenie, że rozmawia się z samym autorem. W trakcie tej „rozmowy", poprzez różnorodną symbolikę, dowiadujemy się interesujących prawd o samych sobie, o osobistych sukcesach i porażkach, wyzwaniach, pragnieniach. To niejako spojrzenie wstecz na życie widziane oczami poety, filozofa, zwyczajnego widza. Spojrzenie takie może być proste i bezpośrednie, lecz także dwuznaczne i wyuzdane. Takim właśnie wzrokiem autor przelatuje przez cały utwór, komentując, oskarżając, relacjonując wyłaniające się z toku fabuły alegoryczne obrazy oraz epizody.
Książka jest trudna w odbiorze, ale zaskakująca i bardzo błyskotliwa. Niektórzy Czytelnicy mogą czuć niesmak i odrazę w stosunku do groteskowych momentów jednakże doskonale trafiają one w sens literackiego i emocjonalnego przekazu, który wyłania się z każdą przeczytaną stroną. Wulgaryzm literacki obecny w pewnych fragmentach idealnie stopniuje atmosferę i podkreśla grę emocji rozgrywaną w tym opowiadaniu.
Podsumowując, jest to utwór, który w nietypowy sposób przedstawia ponadczasowe prawdy i relacje międzyludzkie. Jest olbrzymią metaforą brutalnego życia widzianą oczami młodego mężczyzny z nadziejami na własną przyszłość.
Oryginalna i nietypowa pozycja literacka dla wszystkich, których nie odstrasza szata językowa do ukazania prawd i błyskotliwych poglądów.

Jest to książka, która pokazuje jak wiele skomplikowanych procesów musi przejść młody umysł, aby w pełni wykształtować swoje poglądy i zapatrywania.
A to wszystko na przykładzie dwudziestoparolatka i spaceru po parku, który pobudził umysł głównego bohatera do budowy szkieletu moralnego i wyciągania wniosków.
Poznanie historii chłopaka jest niezwykłym przeżyciem, zwłaszcza, kiedy czytelnik zostanie uświadomiony, iż historia oparta jest na prawdziwych, niekiedy brutalnych i wstrząsających, przeżyciach autora.
Serdecznie polecam.