Książka „Bez czci i bez wiary” przedstawia dalsze losy dorosłej już Melanii, której dramatyczne dzieciństwo opisuje powieść pt. „Klucz”. Czytelnik spotyka bohaterkę ponownie podczas jej podróży do Francji. Mela odrzuca właśnie awanse zamożnego arystokraty polskiego pochodzenia, by powrócić do kraju, w którym czeka na nią ukochany Marcin i córka z pierwszego małżeństwa, Jola. Powieść krok po kroku ukazuje koleje niełatwego życia niekochanej przez córkę matki, która na przekór przeciwnościom losu odnajduje jednak szczęście w powtórnym związku, czerpie satysfakcję z pracy zawodowej i cieszy się pięknem odwiedzanych podczas licznych podróży miejsc.

Dzień zapowiadał się ładnie. Niebo było bezchmurne. Powietrze krystalicznie czyste, rześkie. Zrobiłam kanapki. Jola przygotowała kawę. Ruszyłyśmy przez las do najbliższego miasteczka. Droga była piękna. Wysokie sosny i jodły delikatnie szumiały. Przez ich korony jasnymi pasmami przedzierały się promienie słońca, oświetlając kropelki rosy na kolorowych wrzoścach. Stąpałyśmy cicho po dywanie z mchu. Dookoła unosił się zapach olejków eterycznych wydzielanych przez igliwie. Otaczała nas cisza przerywana śpiewem ptaków i krzykiem mew.

[…] Czułam niewidzialną granicę, którą córka oddziela się ode mnie. Za każdym razem, gdy się do niej zbliżałam, usztywniała się i kamieniała. Nie potrafiła, lub nie chciała, ukryć narastającej niechęci. Byłam pewna, że nasz wspólny pobyt w Szwecji zmieni te relacje, teraz miałam tylko coraz bardziej słabnącą nadzieję.