"Wiersze zebrane" Stanisława Barańczaka to zbiór twórczości poetyckiej, ukazujący lirykę, która na równi z poezją Herberta i Miłosza, stanowi symbol stawiania słowa przeciwko reżimowi. Wyrosły na barokowych wzorcach, lecz żyjący w postmodernizmie poeta, dążąc do najpłynniejszej komunikacji, czyni niejednokrotnie liryczny użytek z nowomowy i haseł propagandowych PRL-u, wskazując na jej beznadziejność, zafałszowanie i semantyczną pustkę, przykrywaną poprzez zasłonę dymną z nadbudowanej formy.