Autor: Anna Narolska-Cielecka



„Świat według psa” – według Doroty Sumińskiej. Czy jest to bajka o psie? – nie! Historia, którą ten pies opowiedział... - zdarzyła się naprawdę. Dorota Sumińska, opisując świat według psa, jego własnymi słowami opowiedziała historię prawdziwą. Jestem o tym głęboko przekonana. Zapewne powiecie Państwo, chociażby to, że przecież pies nie mówi, a zatem cała opowieść włożona w jego „pysk” jest konfabulacją, zmyśleniem, czy też bujdą na resorach, wymyśloną przez autorkę. A jednak, jest to opowieść nosząca znamiona prawdy. Epizody bajkowe – o, raczej bajeczne - w tej książce niewątpliwie istnieją, a dzieje się tak, nie tylko ze względu na ogromną empatię autorki, czyli wręcz fenomenalne wczucie się jej w gadającego psa. Głównie jednak, pozorna bajkowość tej książki zawiera się w tym, że ów pies mówi prosto w ludzkie serce; o miłości, o dobru, że spowiedź psiego losu kończy się happy endem, w którym dobro wygrywa, a zło uczynione przez ludzi jest im przebaczone, tak od środka psiego serca. Tak właśnie jest w „Świecie według psa” Sumińskiej. Przede wszystkim, mały jamnik Bolek, główny bohater, opowiadacz, żaden tam narrator stojący obok życia, mówi o życiu, które przydarzyło mu się naprawdę. A nie było ono łatwe. Według stereotypów, pies to stworzenie całkowicie uzależnione od ludzi, musi poddać się im, nawet bez względu na ich charaktery. Czy mają skrzywione, czy proste... – musi im służyć. Pies poznał tę prawdę, więc poddaje się... To jest jego sposób na przetrwanie. Jednak prawdy ludzkie, i stosowane wobec psa nakazy, są niekiedy tak absurdalne, że pies raduje się, że nie jest człowiekiem, że nie ma na sumieniu wszczynania wojen, że nie jest odpowiedzialny za produkcję broni, że na równi traktuje swoje i cudze szczenięta, także te ludzkie. Pies po prostu myśli uczuciami, zmysłami, pies - rozumuje sercem. I to jest bodaj najważniejszy wątek tej książki. Psa także - jakby ktoś myślący tylko stereotypami, miał wątpliwości i nie wiedział o tym - boli życie, gdy jest traktowany źle, gdy człowiek traktuje psa jak zabawkę, gdy się nad nim znęca... To właśnie próbuje nam udowodnić autorka. Wielkie, więc szczęście miał jamniczek Bolek, że trafił do Irminki. Nauczył się od swojej Dobrej Pani rozumieć ludzką mowę i słowami psiej wierności i miłości pięknie opowiedział o bliskich sobie ludziach, o zwierzętach, o otaczającym go świecie i o sobie. I nie będzie to tylko moja bajka, gdy na końcu dodam, że historię swojego życia Bolek cichutko „wyszczekał” Dorocie Sumińskiej, gdy ta – profesjonalnie - usuwała mu kleszcza. Dorota Sumińska z zawodu jest weterynarzem. Jest też literatem, a zatem nie miała najmniejszego problemu, żeby to wszystko, co w psim zaufaniu opowiadał jej Bolek – „wklepać” w komputer. Wszystkim, którzy autentycznie i bezwarunkowo kochają zwierzęta, polecam tę książkę. „Świat według psa” trzeba czytać, nie z przymrużeniem oka, ale trzeba - na jednym przydechu psiego szczekania - czytać i słyszeć otwartym sercem.