Izabella Cywińska, właśc. Maria Izabella Cywińska-Michałowska (ur. w Kamieniu Puławskim) – polska reżyser teatralna i filmowa, krytyk filmowy, od 1989 do 1990 minister kultury i sztuki, w latach 2008–2011 dyrektor artystyczna Teatru Ateneum w Warszawie.

Ukończyła etnografię na Uniwersytecie Warszawskim oraz studia na Wydziale Reżyserii Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie. Reżyserowała w teatrach Białegostoku, Warszawy, Nowej Huty.

W latach 1970–1973 była dyrektorem Teatru im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu. W 1973 reaktywowała Teatr Nowy w Poznaniu, w którym m.in. w 1981 wystawiła Oskarżony: czerwiec pięćdziesiąt sześć, za wystawienie której była przez kilka miesięcy internowana w okresie stanu wojennego[1]. Po śmierci Gustawa Holoubka, 26 marca 2008, objęła obowiązki dyrektora artystycznego Teatru Ateneum w Warszawie. Funkcję tę pełniła do 1 lipca 2011.

Jako reżyser realizowała spektakle w Teatrze Telewizji (m.in. Wróg ludu Ibsena i Cmentarze Hłaski) oraz produkcje filmowe (serial Boża podszewka w 1997 i 2004, filmy Kochankowie z Marony, Cud purymowy).

Od 12 września 1989 do 14 grudnia 1990 sprawowała urząd ministra kultury i sztuki w gabinecie Tadeusza Mazowieckiego[1]. W 2005 podpisała deklarację poparcia Partii Demokratycznej, była też współautorem programu tego ugrupowania w dziedzinie kultury. Była członkinią komitetu poparcia Bronisława Komorowskiego przed wyborami prezydenckimi w 2010 i w 2015[2][3].

W 2013 wyróżniona tytułem honorowego obywatela Poznania. Jest żoną Janusza Michałowskiego.