Celem książki, którą dedykuje rodzicom, ale i wychowawcom, nauczycielom i wszystkim osobom mającym do czynienia zarówno z dziećmi, jak i nastolatkami, jest przede wszystkim opisanie subiektywnego spojrzenia dziecka. Wszystko po to, aby mogli zrozumieć, jakie zjawiska zachodzą w psychice dziecka, by mogli lepiej zrozumieć ich troski, zrozumieć, co dzieje się w ich wnętrzu.

Jako doświadczony ekspert w dziedzinie psychiatrii dzieci i młodzieży słucha uważnie ich problemów, zauważa ich lęki i staje się pośrednikiem między dziećmi a rodzicami. W szczególności zwraca się do rodziców dzieci - od niemowląt do nastolatków po okres dojrzewania: wyjaśnia pogląd dzieci i charakteryzuje, co jest normalne, a gdzie zaczyna się choroba.

Kiedy potrzebna jest profesjonalna pomoc? Kiedy musimy działać jako dorośli, aby prowadzić nasze dzieci przez życie w sposób kompetentny i opiekuńczy? To właśnie dzięki tej książce autor pragnie „uruchomić proces przebudzenia”, dając nam rodzicom możliwość innego spojrzenia na dziecko.

Ta książka ma na celu pomóc w tym, aby nie przeoczyć objawów u dzieci. To, co sprawia, że boją się chodzić do szkoły, dlaczego uciekają w świat wirtualny, jak przeżywają rozwód rodziców, co szczególnie niepokoi dzisiejsze dzieci?

Zaburzenia lękowe są najczęstszym zaburzeniem u dzieci. I tutaj lęk separacyjny odgrywa ważną rolę. Ponadto dzieci najczęściej cierpią z powodu separacji rodziców. Ponieważ to zawsze prowadzi do konfliktów lojalnościowych. Im większy spór między rodzicami, tym bardziej rozdarte są dzieci. Celem książki jest również sprostowanie mitu o beztroskim dzieciństwie… opisując dziecięce troski, przedstawione zostały tylko niektóre czynniki, składające się na całościową relację z dzieckiem.

Każdy rozdział książki, autor na pierwszy plan wysuwa subiektywne spojrzenie dziecka, aby następnie przyporządkować dany temat fachowym bądź też ogólnospołecznym aspektom. Dzięki tej książce jesteśmy w stanie zaobserwować, że pragnienie rozumienia i właściwe zrozumienie dziecka wcale nie musi oznaczać ograniczenia zainteresowania nim, ani też przesadnego zainteresowania się dzieckiem.