Książka jest skierowana głównie do dzieci - może nie tych naj, najmłodszych, ale tych, które rozumieją świat dookoła w wystarczającym stopniu. Jak już jednak wspomniałam na samym początku dorośli także powinni zajrzeć do treści - później wyjaśnię dlaczego, a może sami się domyślicie...No dobrze:)   Pierwszoosobowa narracja w postaci małego, ośmioletniego chłopca bardzo przybliża nas do treści, a co za tym idzie, do przygód w niej opisanych. Chcąc ująć w emocjonalne ramy schematyczne i chronologiczne wydarzenia dziejące się w powieści ujęłabym to tak:RADOŚĆ ROZCZAROWANIE SZCZĘŚCIE SMUTEK NADZIEJA.    Z tym, że granice między tymi umownymi rozdziałami są płynne i przenikają się wzajemnie. Zostały tu ukazane dwa światy: dziecka i dorosłych. Jest więc beztroskie dzieciństwo kontra problemy "dużych", które rzekomo nie powinny nurtować i troskać maluczkich. ...a jednak!!!I tu skłaniam się ku Wam drodzy rodzice/dorośli. Każdy problem między Wami - jaki by nie był - odbija swoje piętno na młodych umysłach. Nam się tylko może wydawać, że dzieciaki nic nie rozumieją, nie kojarzą, są zbyt małe, itd. Uwierzcie, że prawda jest zupełnie inna - "one" emocjonalnie odbierają wszystko podwójnie, albo i nawet potrójnie - każdą kłótnię, porażkę, niepokój w ich otoczeniu - przeczytajcie samiPrzyszywanego dziadka, a przekonacie się!