Wiem doskonale, że co najmniej kilku z blogerów książkowych marzy o połączeniu swojej pasji ze sposobem na życie. Przez moją głowę podobna myśl przewinęła się nie raz i nie dwa. Pierwsze, o czym pomyślałam, to stworzenie klimatycznego kąta, po brzegi wypełnionego książkami i płytami, gdzie można spokojnie usiąść i zatopić się w lekturze, popijając przy tym rozgrzewającą herbatę lub, alternatywnie, pobudzającą kawę. Podobno wizję mieli Wendy i Jack Welchowie, otwierając księgarenkę z używanymi książkami o wdzięcznej nazwie Opowieści Samotnej Sosny.

Swoim przybyciem do Big Stone Gap, niewielkiej górskiej miejscowości w Wirginii, wywołali spore zamieszanie. Kiedy nieprzychylni nowo przybyłym mieszkańcy dowiedzieli się, że małżeństwo planuje otworzyć księgarnię, bez skrępowania pukali się w czoło i wołali: "Księgarnia? Zwariowaliście!". W tym miejscu można by napisać, że Wendy i Jack byli spokojni, ponieważ mieli określony plan działania, ale w rzeczywistości go nie mieli - nieświadomi tego, co ich czeka rzucili się na głęboką wodę. Decyzja o zakupie potężnego domu i wydzieleniu w nim miejsca na księgarnię była spontaniczna, ale była też pierwszym krokiem do spełnienia ich marzeń…

Na przywracający do rzeczywistości kubeł zimnej wody nie trzeba było długo czekać. Kiedy małżeństwo wspólnymi siłami uporało się z przygotowaniem regałów na książki, okazało się, że nie posiadają tylu woluminów, by je zapełnić. Co gorsza, nie mieli też pieniędzy za, które mogliby je kupić. Gdy poradzili sobie z tym problemem pojawił się kolejny - w jaki sposób przyciągnąć i przekonać do siebie klientów, którzy pozwolą im utrzymać raczkującą księgarnię. W tych i kolejnych kryzysowych sytuacjach nieoceniona okazała się życiowa zaradność i przedsiębiorczość małżeństwa. Mnogość organizowanych przez nich akcji przyprawiała mnie o zawrót głowy - wieczorki literackie, spotkania haftujących i robiących na drutach kobiet, okazjonalne imprezy połączone z tańcem i nauką gry na instrumentach - to jedynie kilka z atrakcji przygotowanych dla odwiedzających ich księgarnię gości.

"Z powodów finansowych i braku czasu gotowanie w domu należało bardziej do gatunku fantasy niż literatury faktu".

Po czasie Wendy i Jack przekonali się, że nie wystarczy tylko miłość do książek, by z powodzeniem prowadzić księgarnię w niewielkim mieście. Codzienny kontakt z klientami wymaga znajomości podstaw psychologii i zwyczajnej ludzkiej otwartości. Uśmiech, dobre słowo, a także filiżanka ciepłej herbaty z maślanymi ciasteczkami potrafią zdziałać cuda.

Wniosek jaki nasunął mi się w trakcie czytania książki jest jeden - prowadzenie księgarni z używanymi książkami to ciężki kawałek chleba. Księgarz, który chce utrzymać swój interes musi na bieżąco śledzić rynek i wyszukiwać okazji do pozyskiwania książek. Musi przenosić i rozpakowywać wypełnione po brzegi kartony z książkami, wyceniać i katalogować kolejne egzemplarze, układać je na półkach. A ja naiwna myślałam, że jedynym zajęciem takiej osoby jest czytanie. Ze słów Wendy płynie prosta wskazówka: jeśli chcesz mieć czas na czytanie książek, zatrudnij się jako stróż nocny.

"Antropologia półkowa jest prosta: jeśli chcesz się dowiedzieć, kim jest dana osoba, zbadaj jej biblioteczkę".

Jednak prowadzenie księgarni to nie tylko trudy. To także wiele zabawnych i podnoszących na duchu sytuacji, które dodają sił do podążania obraną ścieżką. I to przede wszystkim o nich pisze Wendy. Kobieta opowiada swoją historię z dużą dawką humoru. W kolejnych rozdziałach przytacza liczne anegdoty, a także błyskotliwe spostrzeżenia m.in. na temat rynku książki oraz zyskujących coraz większą popularność e-booków.

Lektura Księgarenki w Big Gap Stone była dla mnie ciekawym doświadczeniem, przede wszystkim dlatego, że dowiedziałam się jak od kuchni wygląda praca księgarza. Jeśli poszukujecie podobnych informacji, to sięgnijcie właśnie po tę książkę, gdyż znajdziecie w niej sporo cennych podpowiedzi i wskazówek.