Córki i synowie bohaterów podziemia niepodległościowego wspominają rodziców, swoje dzieciństwo i odważnie mówią o życiu na przełomie wieków i Polsce po 1989 roku. Po raz pierwszy, świadectwa tak licznie zebrane w jednym miejscu, stanowią niepodważalny dokument i bardzo ważny głos w próbie opowiedzenia o najnowszych losach Narodu Polskiego. Wstępem książkę opatrzył Dr hab. Krzysztof Szwagrzyk.

Zuzanna Kurtyka: Za postawę Żołnierzy Wyklętych płaciły ich żony, rodzice, a także te najmniej winne – dzieci. Z zakazem wstępu do liceów, z zakazem studiowania, zaczynały pracę zawodową jako pracownicy fizyczni, albo emigrowali gdzieś w świat. Wychowane bez ojców, czasem opluwane przez otoczenie, zawsze samotne. W książce dziś mówią: nie mam żalu...

Dr hab. Sławomir Cenckiewicz: Takiej książki jeszcze nie było! W natłoku spraw i obowiązków odkładałem lekturę maszynopisu na później, uznając podświadomie, że jest to po prostu jeszcze jedna książka o „żołnierzach wyklętych”. Dziś mogę śmiało wyznać, że lektura tych kilkunastu wywiadów z potomkami „wyklętych”, jakie przeprowadził Kajetan Rajski, prawdziwie mną wstrząsnęła. Nam Polakom potrzeba takich świadectw, by umacniały w nas heroiczność cnót, mądre bohaterstwo i pamięć o tych, którzy powinni nas wciąż inspirować w walce o lepszą Polskę.

Źródło: http://ichtis.info/wilczeta-rozmowy-z-dziecmi-zolnierzy-wykletych/5571 ( otwierane w nowym oknie )