"Pamiętnik z Powstania Warszawskiego" Mirona Białoszewskiego to książka, która powstała ponieważ, jak stwierdził sam autor: "chciałem, żeby się wszyscy dowiedzieli, że nie wszyscy strzelali, chciałem napisać o powszechności powstania". I rzeczywiście, uczynił to w niezwykle specyficzny i autentyczny sposób.

Przekaz Białoszewskiego ukazuje obraz powstańczej stolicy zwykłego, niebiorącego udziału w walkach, człowieka. Nie znajdzie się tu patosu, heroicznej walki i atmosfery wojennej przygody. Warszawa pisarza to Warszawa piwnic, bram, podwórek, prowizorycznych kuchni i zbiorowych legowisk i ruin. Zmieniają się wartości: dom ze schronienia staje się synonimem zagrożenia, a miejscem bezpieczeństwa okazują się piwnice Najważniejsze stają się przedmioty.
Pisarz posługuje się językiem potocznym: słownictwo jest proste, niedbałe i pośpieszne., Nie ma w nim miejsca na wymuszoną poprawność, stąd w widoczne nadużywanie zaimków, powtórzeń, wtrąceń, oddających nagłość i autentyczność sytuacji, ale też ludzkiego strachu w ogóle.