"Dżuma" Alberta Camusa to powieść - parabola, która zapewniła autorowi światowy rozgłos. Wydana po raz pierwszy w 1947 roku, nie odnosi się jednakże do samej wojny. Akcja rozgrywa się w opanowanym przez epidemię Oranie. Miasto, zamknięte i całkowicie pozostawione samemu sobie w obliczu katastrofy, stanowi alegorię nie tylko okupowanej Francji, lecz dla ludzkości w ogóle. Wymowa dzieła ma charakter uniwersalny, a wydarzenia w niej zaprezentowane dotyczą problemu ekspansji zła i okrucieństwa, dręczących ludzkość w każdej wszakże epoce. Dżuma bowiem to nie tylko choroba wyniszczająca Oran, to nie tylko tragizm wojny, to również zło immanentnie wpisane w człowieka. Wprowadzając postać doktora Rieux, Camus ukazuje szansę przezwyciężenia sytuacji egzystencjalnej człowieka w absurdalnym świecie.