"Cierpienia młodego Wertera" (niem. Die Leiden des jungen Werthers) Jonahanna W. von Goethego to uznawana za najważniejsze dzieło preromantyzmu powieść epistolarna, wydana po raz pierwszy w roku 1774. Pierwowzorem utworu jest biografia samego autora i historie osób mu bliskich - sam Goethe był nieszczęśliwie zakochany w zaręczonej już kobiecie, natomiast jego przyjaciel popełnił samobójstwo poprzez strzał w głowę.

Dzieło zbudowane jest w formie zbioru listów napisanych przez Wertera. Całość zamyka się w dwóch księgach. W listach tych Werter powraca myślami do wspomnień przeżyć zaznanych w fikcyjnej wiosce Wahlheim. Tam zakochuje się w Lotcie , młodej, pięknej i troskliwej kobiecie, opiekującej się domem i rodziną po śmierci matki. Lotta jest jednak już zaręczona z Albertem. Werter jest pełen rozpaczy, jednakże próbuje on to ukrywać. Spędza miłe chwile z Lottą oraz Albertem, lecz po pewnym czasie wyjeżdża i podejmuje pracę w poselstwie. Wkrótce po tym, jak dowiaduje się o ślubie Lotty, decyduje się wrócić do jej wioski. Kobieta jednakże pragnie, aby Werter nie nachodził jej, nie dając tym samym ludziom podstaw do posądzania ich o romans. Werter przybywa jednak do niej, aby spędzić z nią czas. Nie wytrzymuje i zaczyna ją całować, na co ona reaguje ucieczką i zamknięciem się w pokoju. Werter cierpi. Decyduje odebrać sobie życie. Zostawia pożegnalny list, pożycza broń od Alberta i strzela sobie w głowę.