Zarówno "Szkolne", jak i "Rodzinne przygody Mikołajka" to zbiory opowiadań. Opowieści są przezabawne i wciągające. Sięgając po raz pierwszy po "Mikołajka" musimy zapoznać się z dość dużą dawką różnych imion - Rufus, Gotfryd, Euzebiusz, Alcest, Kleofas, Jadwinia...Potem jednak z przygody na przygodę coraz bardziej zaprzyjaźniamy się z zacnym gronem bohaterów obu książek.Bardzo przyjemnie czyta się treść, ponieważ jest bardzo przejrzysta, o dużej czcionce i do tego "po szkolnemu" pisana równo w liniach - jak w  zeszycie uczniowskim. Wspomniałam, że przygody zawarte w niniejszych książkach są przezabawne. I tak też jest. W żadnym razie nie wycofuję się z tego stwierdzenia:) Dodać chcę tylko, że oprócz "śmieszności" treść poucza. Za sprawą Mikołajka i jego "kumpli" zdajemy sobie sprawę z konsekwencji wszelkiego oszustwa, że nie należy żywić uprzedzeń do innych nie znając ich dobrze. Wreszcie moje ulubione: o sile prawdziwej przyjaźni.A propos prawd zawartych w niniejszych czytadłach, muszę się jedną podzielić z Wami. Taką najprawdziwszą z prawdziwych i nie poddawanych dyskusjom:) Zdziwiony Mikołajek pomyślał, że naprawdę nic a nic nie rozumie dziewczyn - odpowiadasz na pytania, których one nie zadały, myślisz, że wszystko rozumieją, a one tylko udają...To strasznie skomplikowane! Tata na pewno miał rację, lepiej nawet nie próbować ich zrozumieć.Fragment z Rodzinnych przygód Mikołajka - str. 356.Wróćmy do analizy treści. Jest tu mnóstwo wyrazów dźwiękonaśladowczych ( DZYŃ, DZYŃ, DZYŃ, ŁUBUDUB, BABACH, BAM, BACH, STUK, STU,). Do tego wiele znaków przestankowych, wytłuszczeń druku. Wszystko to potęguje siłę wyrazów i efektywność emocjonalną treści. Dzięki temu dobrze się czyta tego typu książki.

Obie książeczki są pięknie, solidnie i konkretnie wydane. To tylko zachęca do czytania. Na wielki plus są także kolorowe ilustracje, które niewątpliwie wypełniają treść, ale także mogą stanowić samodzielne historie dla najmłodszych - nie umiejących jeszcze czytać. 
Recenzja pochodzi z bloga: http://agi30m.blogspot.com/