Zygmunt Krasiński, obok Słowackiego i Mickiewicza, nazywany jest jednym z trójcy wieszczów romantycznych.
Debiutował makabrycznymi powieściami gotyckimi, które już wówczas ukazały najbardziej charakterystyczne cechy warsztatu pisarskiego i systemu myślowego Krasińskiego. Dominują w nim bowiem obsesja cierpienia, zagłady i śmierci, idące w parze z duchowym konfliktem, toczącym się pomiędzy życiowym konwenansem, a etosem romantycznej walki narodowowyzwoleńczej, co dawało silne odbicie w pełnej frenetyzmu twórczości. W późniejszym jednak okresie, Krasiński zmienił zdanie, gdyż odrzucił rozpacz na rzecz otwarcia się dla idei etyki chrześcijańskiej, wspieranej dodatkowo przez pisarza myślą mesjanistyczną.

Źródło grafiki: wikiquote.pl