Mrozek mówi o powołaniu każdego poety, który musi nauczyć się słuchać głosu własnego sumienia. Ten człowiek musi zrozumieć, że wszystko to, co pozornie należy do niego, nie należy do nikogo, a tym bardziej do niego. Ten człowiek nie jest w stanie wybierać, bo mu nie dano wyboru. Nie ma także określonej drogi, którą ma podążać ani misji, którą ma podjąć i zrealizować. Nie oznacza to jednak, że stworzony przez niego człowiek nie widzi w swoim życiu celu. Postrzega to dążenie zupełnie inaczej: „Wtedy wreszcie zrozumiał, dokąd zmierza – / brak dróg nie był przeszkodą”.

Mirosław Mrozek „Horyzont zdarzeń”, Fundacja Literatury imienia Henryka Berezy, Szczecin 2014, str. 56

Anna Łozowska-Patynowska