Jean-Marie Gustave Le Clézio
| Dodano: 23 pażdziernik 2013
| Dodana przez:
madziusia
Francuski powieściopisarz, autor ponad 30 książek, laureat Nagrody Renaudot w 1963 i Literackiej Nagrody Nobla w 2008. Jego rodzice byli kuzynami (to samo nazwisko, wspólny dziadek): ojciec brytyjskim chirurgiem, a matka Francuzką z Mauritiusu. Pierwszą podróż odbył w wieku 7 lat do Nigerii, gdzie przebywał ojciec. Studiował literaturę francuską w Collège Littéraire Universitaire w Nicei i uzyskał stopień doktora, a potem, po pobycie w Londynie i Bristolu, wyjechał do USA, gdzie pracował jako nauczyciel.
W 1967 roku rozpoczął służbę wojskową w Tajlandii, jednak po kilku miesiącach musiał stamtąd wyjechać po tym, jak zaczął głośno krytykować dziecięcą prostytucję. Wysłano go do Meksyku, by tam dokończył służbę. Le Clézio wykorzystał ten czas nie tylko na ćwiczenia wojskowe, lecz także na działalność kulturalną. Żywo uczestniczył w tworzeniu Biblioteki Instytutu Francuskiego w Ameryce Łacińskiej. Podjął również studia na Uniwersytecie w Meksyku, w dziedzinie języków Indian (maya, nahuatl).W tym okresie wielokrotnie podróżował do Panamy, gdzie przez cztery lata 1970 - 1974 mieszkał wśród Indian, poznając lepiej ich język. Zainteresowanie kulturą indiańską znalazło odbicie w kilku jego książkach, m.in. przekładach mitów (Prophéties de Chilam Balam) i powieści Urania.
W 1975 roku ożenił się po raz drugi poślubiając Jémię, pochodzącą z Sahary Zachodniej.
W roku 1980 został pierwszym laureatem Nagrody Paul-Morand ufundowanej przez Akademię Francuską (za powieść Pustynia), zaś w 1983 roku obronił doktorat z zakresu historii (nt. Michoacán), na Uniwersytecie w Perpignan, w Instytucie Studiów o Meksyku. Zaczął również wykładać na uniwersytetach w Bangkoku, Bostonie, Austin, Meksyku i Albuquerque. Mimo to, w 1978 roku, nie został przyjęty na stanowisko badacza w prestiżowym francuskim ośrodku naukowym CNRS.
Mieszka głównie w Albuquerque w Nowym Meksyku, USA, oraz we Francji w Nicei i Paryżu.
W 1994 roku sondaż przeprowadzony przez francuskie czasopismo literackie Lire wykazał, że 13% czytelników uważa go za największego żyjącego pisarza francuskojęzycznego, co dało mu zwycięstwo.
W 1967 roku rozpoczął służbę wojskową w Tajlandii, jednak po kilku miesiącach musiał stamtąd wyjechać po tym, jak zaczął głośno krytykować dziecięcą prostytucję. Wysłano go do Meksyku, by tam dokończył służbę. Le Clézio wykorzystał ten czas nie tylko na ćwiczenia wojskowe, lecz także na działalność kulturalną. Żywo uczestniczył w tworzeniu Biblioteki Instytutu Francuskiego w Ameryce Łacińskiej. Podjął również studia na Uniwersytecie w Meksyku, w dziedzinie języków Indian (maya, nahuatl).W tym okresie wielokrotnie podróżował do Panamy, gdzie przez cztery lata 1970 - 1974 mieszkał wśród Indian, poznając lepiej ich język. Zainteresowanie kulturą indiańską znalazło odbicie w kilku jego książkach, m.in. przekładach mitów (Prophéties de Chilam Balam) i powieści Urania.
W 1975 roku ożenił się po raz drugi poślubiając Jémię, pochodzącą z Sahary Zachodniej.
W roku 1980 został pierwszym laureatem Nagrody Paul-Morand ufundowanej przez Akademię Francuską (za powieść Pustynia), zaś w 1983 roku obronił doktorat z zakresu historii (nt. Michoacán), na Uniwersytecie w Perpignan, w Instytucie Studiów o Meksyku. Zaczął również wykładać na uniwersytetach w Bangkoku, Bostonie, Austin, Meksyku i Albuquerque. Mimo to, w 1978 roku, nie został przyjęty na stanowisko badacza w prestiżowym francuskim ośrodku naukowym CNRS.
Mieszka głównie w Albuquerque w Nowym Meksyku, USA, oraz we Francji w Nicei i Paryżu.
W 1994 roku sondaż przeprowadzony przez francuskie czasopismo literackie Lire wykazał, że 13% czytelników uważa go za największego żyjącego pisarza francuskojęzycznego, co dało mu zwycięstwo.
