Feliks Aleksander Geysztowt Bernatowicz właściwe nazwisko: Bern, pseud. i krypt.: Autor "Pojaty", F. B., (ur. 18 maja 1786 w Kownie, zm. 7 września 1836 w Łomży) – polski powieściopisarz romantyczny i komediopisarz. Urodził się w Kownie, jako syn Jakuba, rotmistrza województwa trockiego, i Wiktorii z Baranowiczów. Dzieciństwo spędził w Opuszatej[1] (powiat mariampolski), a pierwsze nauki pobierał w Wilnie. Po śmierci swego ojca, został wysłany przez stryja Tomasza (stolnika witebskiego), do Liceum Krzemienieckiego. Nieco później dostał się na dwór Czartoryskich w Sieniawie jako sekretarz księcia generała ziem podolskich. Na jego zlecenie odbywał liczne podróże, zwiedzając m.in.: Wiedeń, Monachium i Drezno. Po śmierci A. K. Czartoryskiego (1823), przeprowadził wraz z dworem Czartoryskich do Puław, gdzie służył jako bibliotekarz. W związku prowadzonymi przez siebie amatorskimi badaniami etnograficznymi odwiedził Litwę. W roku 1831 przybył do Warszawy, a rok później (1832) objął redakcję rządowego Dziennika Powszechnego. W roku 1833 wyjechał ponownie do Drezna, skąd po krótkim pobycie wyruszył do Paryża. W drodze powrotnej zawitał na krótko do Poznania. W roku 1834 powrócił do Warszawy. Kilka miesięcy później (1835) popadł w obłęd.
Zmarł w Łomży 7 września 1836. Nekrologi zamieszczone w lwowskich Rozmaitościach i Kurierze Warszawskim (1836) oraz F. K. Prek podają nieco wcześniejszą datę śmierci – 5 września[2]. Został pochowany w Łomży[3]. Jego wnukiem był gen. Aleksander Bernatowicz (1855–1920) – lekarz wojskowy.