To książka skierowana do czytelnika, który chciałby zrozumieć, przed jakimi dylematami stali Polacy wierni idei niepodległości, utożsamiający się z Kościołem katolickim i przeciwstawiający się dominacji przywiezionego z Moskwy marksizmu. To książka dla tych, którzy podjęli kult „żołnierzy wyklętych”. Piotr Semka prezentuje jednak znacznie szerszą panoramę społecznego oporu niż tylko oddziały zbrojne. Oprócz konspiratorów z AK, WiN, NSZ i NSW ukazuje działaczy PSL, ludzi wiernych Kościołowi, przedstawicieli przedwojennych elit, ziemian, ludzi prywatnej inicjatywy i konserwatywnych pozytywistów. Podejmuje polemikę z książkami "rewizjonistów”, odrzucających tradycje powstania warszawskiego i negujących wybory Polaków w czasie II wojny światowej. 

Autor przyjął wizję inną niż ukazywanie lat stalinowskich poprzez kolejne etapy działań PZPR, zetempowskich pochodów, a potem rozliczeń pomiędzy byłymi marksistami. W książce głos mają nie tylko dokumenty i wydobyte z archiwów wspomnienia, lecz przede wszystkim żywi ludzie. Do niektórych Piotr Semka dotarł w ostatniej chwili.

To opis dramatu niepodległościowej elity - ich marzenia o wolnej Polsce pozostają dla nas zobowiązaniem do dziś.

Znakomita, bo utkana z faktów i relacji epopeja "reakcjonistów" - ludzi wymazywanych z kart historii wspólnym wysiłkiem komunistów i "salonu".

Tylko Piotr Semka umie tak sprawnie łączyć opowieść historyczną i analizę socjologiczną z obserwacją psychologii społecznej.

Obok tomików Herberta, analiz prof. Pawełczyńskiej można teraz postawić książkę Semki: wielki hołd złożony ludziom prawym, którzy musieli żyć "prawem wilka". Historia o nich już głucho nie milczy.

Dzięki takim książkom zaczynamy wreszcie odzyskiwać zbiorową pamięć.