Wywiad z Tomaszem Kołodziejczakiem
| Dodano: 5 listopad 2014
| Dodany przez:
Agata Jankowiak
Fantastyczny wywiad z mistrzem fantastyki Tomaszem Kołodziejczakiem.
Agata Jankowiak: Fani Pana twórczości, a jest ich wielu z pewnością chcieliby zapytać czy byłby Pan skłonny zdradzić jakim człowiekiem Tomasz Kołodziejczak pozostaje na co dzień, i czy choć na moment odrywa się od rozbudowanej sfery zawodowej aby skupić na prozaicznej codzienności?
Tomasz Kołodziejczak: Zwykłym. Chadzającym z żoną na spacery, próbującym się porozumieć z nastoletnimi córkami (dziwna rasa), regularnie grającym w gry planszowe i koszykówkę, spotykającym się z przyjaciółmi. Dużo czytam, lubię oglądać dobre seriale. Słucham sporo muzyki, bardzo chętnie polskiej - od rocka (Kult, Armia, KSU, Proletaryat, De Press), przez tzw. poezję śpiewaną (Kaczmarski, Gintrowski, Wolna Grupa Bukowina), po hip hop (Vienio&Pele, Tadek).
A.J. Czytelnicy doczekali się kontynuacji cyklu „Ostatnia Rzeczpospolita” ponieważ „Biała Reduta” właśnie wkracza na rynek, czy na tę książkę „czekał” Pan równie niecierpliwie co czytelnicy, czy był to zaledwie jeden z wielu projektów, które należało zrealizować?
T.K. "Biała Reduta” to dla mnie półtora roku pisania, głównie w weekendy, bo w tygodniu normalnie pracuję zawodowo. Nie wziąłbym się do tej roboty, gdybym nie miał przekonania, że mogę pokazać czytelnikom ciekawe uniwersum i opowiedzieć mocną historię. Cykl „Ostatniej Rezcpospolitej” buduję od lat, do tej pory raczej w krótkich tekstach. Lubię pisać opowiadania, bo moim zdaniem dobry pomysł, puenta, koncept to kwintesencja fantastyki. Ale oczywiście dłuższa forma umożliwia autorowi budowę bardziej złożonych postaci, pokazanie różnych aspektów świata, bardziej skomplikowaną intrygę. Mam nadzieję, że czytelnikom się spodoba to, sobie wykombinowałem w „Białej Reducie”. Dodam jeszcze, że powieść jest napisana tak, by czytelnicy, którzy nie znają wcześniejszych tekstów z uniwersum ORP, mogli ją czytać bez problemów.
A.J: Czy cykl będzie kontynuowany dalej?
T.J. Powieść „Biała Reduta” będzie składać się z trzech tomów. Planujemy z wydawcą, że kolejne części będą się ukazywać co roku.
A.J. Czy można zapytać, czy w całej rozmaitości powoływanych do życia bohaterów znajdują się Pana ulubieńcy lub postacie z którymi choć na chwilę, w jakiejkolwiek części utożsamia się Pan?
T.J. Obserwuję świat, samego siebie, spotykanych ludzi. Zapewne w moich bohaterach są jakieś „fragmenty” różnych znanych mi osób, w tym i mnie samego. Ale żadna z nich nie jest kopią konkretnej, żywej figury. Natomiast w przypadku „Białej Reduty” cała ontologia konstruowanego świata, to jak działa uniwersum, i jakie prawa nim rządzą, to także efekt mojego poglądu na rzeczywistość, historię, kulturę, to wszystko, na co mówi się „dziedzictwo narodowe”. Oczywiście, w konwencji przygodowej fantastyki, a nie traktatu historiozoficznego.
A.J: Rozmawiając z uznanym i doświadczonym pisarzem science fiction i fantasy, pragnę zapytać czy tworzenie nowych dzieł jest jeszcze jakimkolwiek trudem?
T.J. Przy pisaniu tej powieści spędziłem, tak circa na oko, trzysta godzin. No, jest to wysiłek, oczywiście. Ale nie mam wrażenia, żeby praca pisarza była cięższa od pracy sprzedawcy, czy nauczyciela, o górniku nawet nie wspominając. Fotel, kubek z ciepłą kawą, „Black Sabbath” łomocze w słuchawkach, deszcz nie pada na głowę. Da się wytrzymać.
A.J: Nie można zapomnieć, że jest Pan również mężem i ojcem. Czy tata obdarzony niezwykłą wyobraźnią opowiada najwspanialsze bajki, niekoniecznie na dobranoc?
T.J. W relacjach z najbliższymi chyba jednak stawiałbym na konkret. Moim trzem paniom żadnych bajek nie jestem w stanie wcisnąć.
A.J: Dziękując za odpowiedzi, pozostaje zapytać czego życzyć autorowi, który zasłużył już na swe miejsce wśród najlepszych i najchętniej czytanych?
T.J. Dziękuję za sympatyczne pytania. Chciałbym skończyć drugi tom „Białej Reduty” na tyle szybko, żeby się mógł ukazać za rok. Bo tych weekendów na pisanie nie jest tak dużo. Za to proszę trzymać kciuki.
