Wzajemne powinowactwa tych dwóch pozornie odległych dyscyplin stało się rygorem, pod którego twardym (lecz ciągle umownym) dyktatem powstał niniejszy projekt. Całość w kontekście współczesnych ekspozycji może wydawać się nieskoordynowaną nadprodukcją, dla autora jednak nadrzędnym priorytetem jest droga zdeterminowana wiecznym poszukiwaniem właściwej formy.

Wystawa dzieli się na dwie części: książki i obrazy. Jako że brakuje książkom śmiałości, towarzyszą im opakowania w postaci skrzynek, a one z kolei mają swoje miejsce zamieszkania wraz ze stosownym meldunkiem w szafie (szafa stanowi osobny projekt mający na celu uporządkowanie wieloletniej pracy nad formułą ukrywającą się pod umownym pojęciem „książki autorskiej”). Obrazy zaś trwają samotnie, choć wydaje się, że łączy je z pozostałą grupą wiele wzajemnych układów i koneksji – znają się z przecież nie od dziś.

więcej: http://www.silesiakultura.pl/r/miasta/katowice/katowice/maciej-linttner-ksiazki-i-obrazy-wszystko-i-tak-sie-ze-soba-polaczy-zanim-rozplynie-sie-w-swietej