Metoda konstelacji narodziła się z ponownego odkrycia systemu rodzinnego na przestrzeni dziesięcioleci. Bert Hellinger, twórca tego systemu pogłębił i dopracował wcześniejsze ustalenia i pokazał, że wpływ rodziny jest większy niż wcześniej zakładano. Rdzeniem systemu rodzinnego są przede wszystkim nieświadome i ukryte połączenia. Nieważne, czy masz kontakt z członkami rodziny, mieszkasz sam, jesteś młody czy u kresu życia – rodzina zostaje z nami i wpływa na nasze przeznaczenie.

Niektórzy sądzą, że Bert Hellinger nauczył się swojej metody od słynnych Zulusów, że w terapii rodzinnej stosował to, co znał od lat, że Jung, Moreno lub ktoś na Wschodzie mówił o podobnych rzeczach, że sceneria wyrosła z niemieckiego idealizmu, albo to po prostu pewna forma szamanizmu, jeśli nie jakiś rodzaj spirytualizmu. Jednakże są to nieprawdziwe i niesprawiedliwe tezy. Istnienie powiązań między ustawieniami systemowymi Hellingera a innymi wytworami myślowymi i zbieżnymi kulturami potwierdza niezwykły uniwersalizm twierdzeń Hellingera, ale nie dotyczą one tego co jest w wybranych środowiskach nowe. Nowością jest odkryta przez Hellingera systemowa dynamika i porządki miłości, czyli tzw. prawa rządzące systemami rodzinnymi oraz te, w których Terapeuta może pomóc pacjentowi.

Księga podzielona jest na dwie części.

Część pierwsza – rozdziały I-IV – Autor zajmuje się pracą terapeutyczną i dydaktyczną z ustawieniami systemu oraz spostrzeżeniami, do których prowadzi ta metoda.
W drugiej części – rozdziałach V i VI – Omawiane są konteksty terapeutyczne, naukowe i filozoficzne, w których możemy umieścić układy systemowe.

• W pierwszym rozdziale książki autor opisuje teorię i technikę budowania systemu zarówno dla grupy, jak i dla osoby (terapeuta-klient). Wyjaśnione są procesy i koncepcje tej metody, problemy pojawiania się zaburzeń, zachowania i postawy terapeuty systemowego.

• W rozdziale drugim przedstawiony jest systematyczny przegląd zaburzeń psychicznych i fizycznych oraz problemów życiowych i zawodowych oraz opisuje sesje terapeutyczne. 

• W rozdziale trzecim autor omawia poszczególne techniki terapeutyczne, pogłębia analizę procesów zachodzących podczas konstelacji oraz szerzej opisuje rolę terapeuty.

• W czwartym rozdziale pisze o rodzinie, związkach i wychowaniu dzieci.

• W rozdziale piątym, uwagę czytelnika zwracona jest na związek ustawień systemowych z psychodramą, terapią rodzin, psychoanalizą a innymi metodami terapeutycznymi i paraterapeutycznymi.

• W ostatnim rozdziale przedstawione są ustawienia systemu w szerszym kontekście pytań stawianych przez filozofię, fizykę, antropologię, psychologię czy parapsychologię. 

Powyższy opis książki Damiana Janusa powstał na podstawie treści serwisu: virgobooks.pl