Spacerkiem po muzycznej Pile
Szczerze mówiąc, to nawet nie wiem, czy przypadkiem nie zbłądzi tu jakiś nieznany, albo zapomniany fakt z życia kulturowego miasta, może jakiś nieodkryty życiorys opowiadający o tych, którzy urodzili się w Pile, tu zdobywali wykształcenie muzyczne, a później gdzieś ich poniosło i sławią imię swego miasta gdzieś już poza jego granicami.
Wbrew logice i powinności, dokonując niniejszego opracowania, nie ślęczałem godzinami nad studiowaniem zasobów Archiwum Państwowego w Poznaniu albo jego Oddziału w Pile. Przebijałem się za to przez artykuły pilskiej prasy wielu minionych lat. Wyniki owej pracy przedstawiłem w rozdziale VII „Kultura muzyczna na terenie Piły w publikatorach”. Do wspomnień o muzycznej Pile namówiłem kilku naszych muzyków, wspomagając się ich domowymi zbiorami, pamiątkami, a w niektórych przypadkach sięgnąłem też do krążącej po pilskich domostwach literatury faktów i wspomnień. Uważam, że absolutną rację będą mieli zatem ci, którzy niniejsze opracowanie nazwą popularnym, bo przecież takim ono ma być! Tak, świadomie korzystałem z wielu prac innych autorów, których nazwiska wymieniam, dodając jednocześnie materiał źródłowy, z którego czerpałem wiedzę. Najbardziej uwidacznia się to we wspomnianym rozdziale VII – Kultura muzyczna na terenie Piły w publikatorach. Prasa codzienna nieodzownie towarzyszy każdego dnia wszystkim naszym wydarzeniom, także muzycznym i nie tylko w formie mobilizujących, czy peszących recenzji, krytyki, ale i jako kapitalny zapis wydarzeń dla przyszłych pokoleń.
„NA PILSKĄ NUTĘ” – kompendium wiedzy o kulturze muzycznej w Pile
http://www.psychoskok.pl/aktualnosci/pilska-nute-kompendium-wiedzy-o-kulturze-muzycznej-pile
Moim zdaniem, wiele wartościowych faktów do historii rozwoju muzycznej kultury Piły wnoszą także, publikowanie, nieprzeciętne często, biogramy pilskich muzyków. Każdemu polecam na przykład biogram Stanisława Malińskiego, który w ZAIKSIE ma zarejestrowanych ponad 700 swoich kompozycji muzycznych, a który dyrygował i grał na arenach wszystkich niemal cyrków w Europie. Nie mniej wartościowym jest, moim zdaniem, rozdział o Pilskim Bractwie Muzycznym, którego głównym celem było przybliżenie kultury muzycznej nie tylko młodzieży pilskiej.
Arno Giese