"Adolf Chrystus. Dychotomia ludzkich dążeń", to książka w której główna tematyką poruszaną, są ludzkie dążenia. Kontrowersyjna okładka na której widnieje połowa postaci Adolfa Hitlera połączona z połową postaci Jezusa Chrystusa, najlepiej oddaje skrajność pojęć jaka jest poruszana. Autor na początku książki skupia się na tym aby przedstawić nam te dwie skrajnie różne postacie jakim jest Zbawiciel oraz Führer. Następnie dostajemy cały długi rozdział poświęcony sensowi życia który jest kolejnym wspaniałym wprowadzeniem do promenady dążeń, a tym samym dziewięciu rozdziałów poświęconym tematom tj. np.: Sukces – porażka, dominacja – uległość, być – mieć, wiara – ateizm. W każdym rozdziale możemy dowiedzieć się co kieruje nami oraz naszymi dążeniami. W jaki sposób przechodzimy z jednej skrajności w inną, gdzie zaczyna się norma a gdzie patologia oraz w ogóle skąd w nas biorą się tak skrajne dążenia.

Muszę przyznać że książka jest bardzo ciekawa. Jako studentka psychologii delikatnie nudziłam się podczas czytania pierwszych rozdziałów dotyczących sensu życia i nurtów w psychologii, ale wynikało to tylko z faktu że te informacje miałam przerabiane klika razu na swoich studiach. Jednak dla zwykłego Czytelnika, stanowią one klucz oraz wspaniałe wprowadzenie do dalszych treści książki jednocześnie pozwalając lepiej zrozumieć to co autor starał się przekazać.

Książka zaskakuje kontrowersyjną okładką, ale proszę się nie zrażać nie ma w niej żadnych treści które w jakiś sposób obraziłyby uczucia religijne czy narodowe. Jest to po prostu wspaniale przedstawiony symbol jak skrajna potrafi być ludzka natura. Jednak autor Ryszard Krupiński, zaskakuje nie tylko okładką. Każdy początek rozdziału, rozpoczyna się od kilku tematycznie wprowadzających cytatów zaś kończy (i tu niespodzianka) jedną czystą stroną w linie która jest pozostawiona na „Refleksje własne”. Nigdy jeszcze nie spotkałam się z czymś takim i muszę przyznać że podczas czytania te puste strony bardzo mi się przydały do zapisywania własnych uwag które chciałam umieścić w recenzji. Poza tym miałam wrażenie że autor „wychodzi do mnie” dzięki tym pustym miejscom mówiąc „chodź, podyskutuj ze mną, na pewno masz coś ciekawego do powiedzenia”.

Ponadto książka może poszczycić się wspaniale wyjaśnionymi pojęciami, które nie zawierają trudnych do zrozumienia słów, jak również genialnie obrazującymi przykładami z życia codziennego każdego z nas. W dodatku autor zaczepia o wszystkie możliwe rodzaje psychologii łącznie z psychologią rozwojową człowieka oraz psychologią różnic indywidualnych. Refleksje i spostrzeżenia autora są bardzo wnikliwe i trafne. Dają możliwość przystanięcia i zastanowienia się oraz zadania pytania „a jak to ze mną jest?”.

Mi osobiście najbardziej w pamięć zapadł rozdział dotyczący sukcesu i porażki, a właściwie postrzegania sukcesu i porażki. Mówiący jak bardzo subiektywnym, oraz długofalowym procesem jest dla ludzi sukces. Jak bardzo wyolbrzymiony w obecnych czasach, a tym samym dla wielu „nieosiągalny”. Porażką zaś, jest również pójście na „łatwiznę”, nie ponoszeniem odpowiedzialności i brak ryzyka. Zwróciłam również uwagę na „Szlak 5 kamieni”. Jest to graficzne przedstawienie naszych działań z uwzględnieniem zarówno pozytywnych kroków w dążeniu do celu (kamień węgielny, kamień milowy i wreszcie kamień filozoficzny), jak i tych działań z których albo nic dobrego nie wynika (kamień syzyfowy) albo też są porażką z której wyciągamy naukę (kamień młyński).

Podsumowując, książka jest dobra dla każdego, zarówno dla studentów, specjalistów jak i osób zainteresowanych psychologią czy też socjologią. Podczas czytania naprawdę wciąga, a jednocześnie uczy i daje do myślenia.

źródło: http://www.prasa24h.pl