To właśnie przydarzyło się Ann, zwykłej, niczym niewyróżniającej się nastolatce, która poznaje zupełnie inną rzeczywistość. Dzięki niej odkrywa głęboko ukryte, choć nietrudne prawdy życiowe. Jednak z nimi jej życie wcale nie jest łatwiejsze… Kim tak naprawdę jest Anna i co jest prawdziwym celem jej życia?

 

Sięgając po Drugą stronę Anioła, nastawiałam się na lekką książkę młodzieżową z fantastyką w tle… Trochę miłości i młodzieńczego romansu, aniołki, czary-mary i cała historia – przyjemnym było rozczarowanie, iż historia opisana w książce do ckliwego romansu młodzieżowego nie należy…

 

Zacznę jednak od jednego mankamentu książki, a jest nim stylistyka. W niektórych zdaniach brakowało znaków interpunkcyjnych. Inne zaś były nie do końca logicznie skonstruowane (przynajmniej nie dla mnie), a jeszcze inne oznaczały się mnogością czasowników – Wstałam, wzięłam prysznic, pościeliłam łóżko, zjadłam śniadanie, założyłam kurtkę i wyszłam do szkoły – mniej więcej w tym klimacie. Zdecydowanie część takich tworów można było skrócić bądź ująć inaczej… tak jak opisy, m.in. opis pokoju głównej bohaterki – czy rzeczywiście był on aż tak istotny, jeśli chodzi o szczegóły? Innymi słowami, krócej i byłoby idealnie.

więcej na  http://papierowybluszcz.blog.pl/2017/02/25/przedpremierowo-druga-strona-aniola-oliwia-szadkowska