Największym z nich jest śmierć dziecka. U trzyletniej córki Agaty zostaje zdiagnozowany złośliwy guz w mózgu. Dziecku pozostaje maksymalnie rok życia… Zresztą, lekarze wykryli też u Agaty nieuleczalną chorobę. W kobiecie rodzi się bunt. Bunt przeciwko losowi zsyłanemu przez Boga.

Przypalała nerwowo papierosy, gasząc je w połowie. Mściwym, nienawistnym wzrokiem wciąż spoglądała na duży krzyż wiszący na ścianie. Wreszcie, nie mogąc dłużej zapanować nad narastającym napięciem, nad złością, która paliła wnętrze, nad bólem, który rozrywał serce, zatrzymała się przed nim i kurczowo zacisnęła pięści, tak mocno, że paznokcie boleśnie wbiły się w skórę i przez zaciśnięte zęby wycedziła.

- O ile jesteś...- na chwilę wstrzymała oddech - nienawidzę cię!! Jesteś potworem!!- i splunęła na podłogę

.

Agata poradzi sobie jednak z tym cierpieniem, jednak w jej życiu uśmierzenie jednego bólu otwiera następny…

Wbrew pozorom jest to jednak powieść dająca wiarę i siłę. Dlatego polecam ją przede wszystkim tym czytelnikom, którym ich brakuje.