Świat wewnętrznej nabożności przedstawione w tomiku poezji Piotra Sikorskiego "Moje sacrum" pozostaje czyste, nienaruszone, wręcz nieskazitelne, nie ma w nim miejsca dla obłudy, zakłamania, a więc współczesnego Judasza przybierającego najdramatyczniejsze postaci zła. „W naznaczonym stygmatem sacrum wewnętrznym świecie osobistych relacji z Bogiem nie ma opozycji do profanum, a obie przestrzenie i czasy istnieją oddzielnie, sobie niedostępne.” czytamy w szczegółowej analizie wierszy Sikorskiego. Tom poezji podzielony został na dwie części poruszające charakterystyczne, znane Czytelnikowi tematy. A mianowicie: modlitwa – relacja człowieka z Bogiem oraz refleksja dotycząca przemijania, istoty życia i śmierci. Pierwsza część „Kolory modlitwy” autor ukazuje zagadnienia dotyczące modlitwy, budowania relacji człowiek-Bóg, postrzegania świata jako dzieła Stwórcy. Część druga „W listopadowy wieczór” przedstawia wiersze dotykające spraw życia i śmierci, refleksji nad umieraniem i przemijaniem. Cały tomik poezji Piotra Sikorskiego zawiera wiersze o charakterze religijnym. Utwory poruszają zagadnienia, które mieszczą się w pojęciu sacrum. Są próbą określenia relacji człowiek-Bóg, traktują też o odwiecznych poszukiwaniach prawdy i odpowiedzi na nurtujące pytania.  Książka ukazała się w 2012 roku w tradycyjnej formie książkowej i jest to debiutancki tomik poezji Piotra Sikorskiego, całkiem niedawno pojawiła się na rynku wydawniczym także w formie elektronicznej. Zainteresowanych twórczością Piotra Sikorskiego odsyłam do lektury tomiku poezji oraz na stronę internetową autora www.piotrsikorski.eu

źródło: http://www.wiedza24h.pl