Ta książka rzuca urok dobra. „Ferie” pani Anny Wołoszyn-Figiel czyta się z wypiekami na twarzy. To mądra powieść, w której jest i gniew dziecka i bunt i niezgoda na decyzje dorosłych. Jest kłopot komunikacji między dorosłymi. Jest i tęsknota i łzy i ból. Tu jest wszystko. Tu jest człowiek wraz ze swoimi słabościami, które są i które często dają o sobie znać, ale których nie należy się wstydzić. lecz jest tu jeszcze coś, co zobaczysz w tle. Rodzina, miłość i zrozumienie. Jest akceptacja i wiara w to, co...

Przejdź do opini

Ta książka wymyka się kategoryzacji. To historia, która powinna trafić do każdego – i do rodzica, i do dziadków i do kumpla z ławki szkolnej. To historia, która domaga się rozmów, niekończących się debat. Domaga się wspólnego czasu – niczego więcej. Domaga się otwarcia oczu i dojrzenia – kogoś, kto jest tuż obok i kto potrzebuje pomocy. Autorka, Maja, poruszyła w tej książce bardzo trudny, ale jakże istotny problem. Weszła w niego z odwagą zakładając buty nastoletniego Mikołaja. Pisze będąc nim, i ty czytasz...

Przejdź do opini

"Nastolatki też nie mają lekko" to bardzo ważna książka. Jest dosyć krótka, jednak przesłanie jakie z niej płynie jest duże.Mikołaj kończy podstawówkę (proszę pamiętać, że gimnazjum już nie istnieje! Bo ja zapomniałam...) I lada moment wybierze liceum. Jednak jego nadwaga, chłopak jego mamy i prześladowcy ze szkoły nie pozwalają mu przejść tego okresu spokojnie.Historia Mikołaja zahacza o wiele aspektów - relacją z rodzicami, relacje koleżeńskie, zauroczenia, ale też wygląd i akceptacja siebie.Jako dorosła osoba...

Przejdź do opini

Claire Keegan napisała tak prawdziwą powieść, że każde słowo, jakim starasz się ją opisać nie są właściwymi. Nagle jest ich w tobie za mało. Ten wewnętrzny ból trudno ubrać w zdania. Myśli trudno spiąć w jakimś spójnym szyku. Treść zmienia myślenie i wnika w umysł, rani wnętrze, które burzy się. Jak sceny z filmu wracają do ciebie momenty z książki. Ciemność poranków, wyobcowanie w drodze do pracy, tęsknota za spędzeniem jednego dnia w domu, w którym świąteczna latarenka wystawiona na parapet świeci chroniąc...

Przejdź do opini

„Oblicza miłości” Urszuli Pieńkowskiej rozpoczyna intratne zlecenie od bardzo bogatej Agaty Płockiej. Jej trzyletnia córeczka została porwana podczas przebywania na placu zabaw ze swoją nianią. Było dziecko, nie ma dziecka. Niania też była i też już jej nie ma. Została zwolniona i wróciła na wschód. Był w domu gwar i śmiech, teraz jest cisza, płacz i kłopoty, które podlewają słone rzeki łez. Ale! – prawdziwe, czy udawane? Bo, jakby nie było, każda babeczka dobrą aktorką jest i każdą scenę potrafi odegrać...

Przejdź do opini

Bardzo podobało mi się rozbudowanie przez pisarkę wątków rodzinnych, pokazanie jak kulturowo winę za rozwód zrzuca się na kobietę. Matylda jednak jest silną, samodzielną bohaterką i nie daje się manipulacjom oraz nie pozwala wywołać w sobie wyrzuty sumienia z powodu zostawienia biednego zdradzającego męża. Ten wątek sprawia, że bardziej rozumiemy motywację kobiety do pozostania na prowincji.„Tam dom twój, gdzie do szczęścia wystarczy ci zamknięcie drzwi i odcięcie się od całego świata”„Kryminał, sensacja, thriller”...

Przejdź do opini