Fenki pustynne to drapieżne ssaki żyjące na Saharze i w północnej części Afryki. Są łagodnymi i bardzo rodzinnymi zwierzętami. Ale, jak wiadomo, w każdym środowisku pojawiają się buntownicy, którym obowiązujące standardy nie wystarczają, którzy chcą żyć inaczej, po swojemu i którzy chcą osiągnąć więcej niż ich rodzina lub cała społeczność.

Takim buntownikiem jest bohater rymowanej bajeczki „Przygody fenka wędrowniczka” Marii Magdaleny Boukef. Tytułowy fenek żyje na Saharze ze swoją rodziną:

…w siedlisku piesków pustyni, hałas słychać aż do brzasku, stado fenków remont czyni. Razem kopią, ścielą, drążą, powiększają, pogłębiają, wokół siebie stale krążą i zabawę też w tym mają.

Jednak fenkowi takie życie wydaje się nieciekawe, dlatego snuje swoje plany, które są dalekie od obowiązujących w środowisku reguł:

Tylko nasz bohater mały, chociaż się z innymi cieszy, program w głowie ma już cały, bo nad morze chce pośpieszyć. Nie chce wcale być dorosły, przejąć pieczy nad rodziną, poczeka jednak do wiosny, by podzielić się nowiną.

W końcu oznajmia najbliższym, że wybiera życie w drodze i udaje się w podróż nad morze. W jej trakcie przeżyje wiele przygód przyjemnych i niebezpiecznych; pozna inne zwierzęta, nie zawsze mu przyjazne. Wreszcie osiąga swój cel i dociera nad morze. Tam poznaje smak słonej wody, krabów i ślimaków, zapachy wioski rybackiej, a szum morza nastraja go do snucia planów o dalszej wędrówce. 

Ten turysta wędrowniczek, pośród fenków buntowniczek, kochał przeróżne podróże: krótkie, trudne oraz duże. Nad morze dotarł z Sahary, teraz nowe ma zamiary; odkryć góry chce koniecznie…

I tym razem, po wielu przygodach, dopina swego. A kiedy wydawać by się mogło, że z dumy krzyknie, że jest wielki, fenek niespodziewanie pojmuje, że to, czego dokonał nie przynosi mu pełni radości. Dlaczego?

Sprawdźcie to w książeczce.