Utrata ciąży jest bolesna na wielu poziomach. Emocjonalne aspekty poronienia są głębokie, wieloaspektowe i często wymagają czasu na zagojenie. Nie ma znaczenia kiedy miało to miejsce – strata jest stratą. A wraz z każdą stratą przychodzi smutek.

Prawda jest taka, że ​​nikt nie może być przygotowany na utratę dziecka, a ogrom emocji, które po niej następują, jest dotkliwie osobisty, skomplikowany i izolujący. Powrót do zdrowia po poronieniu — zarówno fizyczny, jak i emocjonalny — wymaga czasu i cierpliwości.

„O poronieniu trzeba rozmawiać” – przyznaje psychoterapeutka wspierająca kobiety i pary w okresie niepłodności i utraty ciąży - Julia Bueno. Rozdzierająca serce strata córek bliźniaczek, Matildy i Florence, rozdarła świat Bueno, pozostawiając nieodwracalnie zmiany. Autorka przeżyła po narodzinach upragnionego dziecka jeszcze trzy poronienia. 

„Jest to co było „przed”, i to co nastąpiło „po”. Wraz ze śmiercią Matildy i Florence umarły jakieś części mnie samej.”

Wielkie uczucia rozpaczy, smutku, winy, wstydu, goryczy, złości (i wszystkich innych emocji pomiędzy), które tak często towarzyszą poronieniom, zostały tylko spotęgowane przez brak zrozumienia jej cierpienia.

Często żyjemy w cieniu utraty dziecka – przytłoczeni niewiarygodnie ciężkimi uczuciami i lękami, które mogą być przykre. To przez ten pryzmat Bueno bada różne doświadczenia związane z utratą ciąży: wczesne, późne i nawracające poronienia; wpływ tych strat na partnerów i bliskich; i wreszcie, jak upamiętnić członka rodziny, który nigdy formalnie (prawnie) nim nie został.

Każdy rozdział analizuje niektóre bardziej szczegółowe aspekty tych różnych doświadczeń – takie jak rozwój silnego matczynego przywiązania do niedawno poczętego dziecka; druzgocząca żałoba związana z wczesnym poronieniem i trudne decyzje dotyczące pochówku oraz rytuałów pogrzebowych i pomników upamiętniających te straty. Każdy rozdział omawia konkretne aspekty utraty ciąży, w tym wczesne i późne poronienie, nawracające poronienia oraz wpływ poronień na partnerów, oraz pozostałych członków rodziny.

Przecinające się w książce odrębne doświadczenia to uniwersalne tematy i idee, które zachęcają do refleksji nad niektórymi podstawowymi założeniami i oczekiwaniami, które kształtują doświadczenie poronienia. Julia Bueno opiera się na własnych doświadczeniach, historiach z jej gabinetu i interakcjach z ekspertami, aby zbadać poronienie w szerszym kontekście kulturowym, medycznym i historycznym – zachęcając nas do myślenia więcej i inaczej, o utracie ciąży.

Ci, którzy przeżyli poronienie, z pewnością uznają tę książkę za znakomite źródło opisujące emocjonalny krajobraz po utracie ciąży lub jako przewodnik, który pozwoli lepiej zrozumieć, przez co kobieta (rodzina) może przechodzić. Jest to również niesamowite źródło, pełne konkretnych, dobrze zbadanych informacji na temat wszystkich aspektów poronienia, w tym szczegółów na temat organizacji charytatywnych, projektów i nowej polityki medycznej. Jednym z przykładów są specjalistyczne usługi „pamięci” dla dzieci, które zostały poronione na dowolnym etapie ciąży. 

Bueno artykułuje o ruchach i zmianach dotyczącej poronień zachodzących w Wielkiej Brytanii oraz o zabezpieczeniach, które są tworzone dla matek i rodzin, które przeżyły tę stratę. Pisze z niesamowitą wrażliwością i współczuciem,  wypełniając bardzo potrzebną pustkę w dyskusji na ten temat, otwierając drzwi do bardziej szczerych rozmów. Pisze o tym jak ważna jest współczująca komunikacja, odpowiednie użycie języka, przekazywanie trudnych wiadomości, decyzje dotyczące sekcji zwłok, emocjonalna opieka pośmiertna i tym podobne. Bueno zachęca nas, abyśmy nie uciekali od tematu poronień, zamiatając go pod dywan jak brudną tajemnicę, ale zamiast tego byśmy zadawali pytania i, co ważniejsze, uznali: istnienie dziecka i ból rodzica. Miejmy nadzieję, że pozwoli to  zaspokoić nie tylko fizyczne potrzeby matki, ale także te emocjonalne.