Kształtujemy się w różnych kulturach i stylach życia. Podróże zapewniają chwilową przerwę od zgiełku naszego codziennego życia. Dostarczają nam przygód i emocji. Dla innych podróżowanie jest sposobem na życie, pasją, która pochłania bez reszty. Jedni w ten sposób zapominają o pracy, zajęciach i wszystkich innych obowiązkach. A dla innych to chleb powszedni.

Ewelina Gac, autorka bloga podróżniczego W poszukiwaniu końca świata, nim wyemigrowała do Turcji na wymianę studencką, nie miała w planach, by podjąć studia w Grecji. Zawsze marzyła, by odwiedzić Stany Zjednoczone, ale nie wiedziała, że przyjdzie jej sprzedawać tam lody. Tym bardziej nie spodziewała się, że studia skończy w czeskiej Pradze, by w końcu zostać księgową na Węgrzech… Jej marzenie, by znaleźć swoje miejsce na ziemi, zaczęło się spełniać. Zaczęła je realizować, mimo iż nie zawsze było łatwo. To właśnie dzięki temu, czego doświadczyła, powstała książka Opowieści z końca świata. Nietypowa książka o podróżowaniu, zdobywaniu doświadczenia poprzez czyhające na drodze wyzwania, odkrywaniu własnych mocnych stron, naszych ograniczeń i potencjału, jaki w nas drzemie.

Bo to właśnie podróże pozwalają nam odkryć, czy odwiedzane miejsce jest interesujące, czy nowo odkryta potrawa stanie się tą ulubioną. Podróżujemy, aby nie tylko zobaczyć więcej świata i ludzi w nim żyjących, ale także dowiedzieć się więcej o nas samych. Podróżujemy, aby doświadczyć wszystkiego, co tylko możemy i wszystkiego, co świat ma nam do zaoferowania. Możemy doświadczyć lokalnej kultury, jedząc przysmaki i dania charakterystyczne dla określonego regionu. To takie doświadczenia pomagają nadać sens naszemu życiu. Kształtują i definiują nas.

Podobnie uważa Ewelina: „W poszukiwaniu swojego miejsca na ziemi nie chodzi o odwiedzanie jak największej ilości krajów. Chodzi o znalezienie tych miejsc, które pokochamy w zamian za to, że chciały nas ugościć. Zaprzyjaźnić się z nimi i do nich wracać. A kiedy, w trakcie tej życiowej przygody odkrywamy miejsca, które nie są dla nas, to jeszcze bardziej doceniamy nasze własne końce świata”.

Autorka uwielbia podróżować, ponieważ nie tylko jest to najlepsza przygoda, ale także wystawia nas na nowe znajomości, różne sposoby życia i otwiera nasz umysł. Ludzie są tak pochłonięci swoim codziennym życiem, iż zapominają, że sami mogą również tego doświadczyć. W wielkim schemacie rzeczy nie ma żadnych ograniczeń oprócz tych, które sami tworzymy. To prawda, że podróż wyklucza nas ze strefy komfortu i z natury rodzi wyzwania. Jestem głęboko przekonana, podobnie jak Ewelina Gac, że wyzwanie to prowadzi do ciekawości, dojrzałości, automatycznie stajesz się naturalnie ciekawy tego, co Cię wokół otacza.

Nie bez kozery autorka dzieli się swoimi spostrzeżeniami, doświadczeniami, być może jej zamiarem jest zaszczepić w nas żyłkę podróżnika. Zachęca nas, by podążać za marzeniami, motywuje do realizacji planów na życie, jakkolwiek byłyby szalone.

Dzięki książce niejednej osobie spodoba się taki sposób na życie... zachęci, by odkrywać nowe rzeczy, nowe miejsca, nowe widoki, nowych ludzi... Jest wiele sposobów odkrywania nowych rzeczy, ale podróżowanie jest najbardziej satysfakcjonujące, ponieważ jest najbardziej kompleksowym sposobem, gdyż obejmuje wiele elementów, od poznawania kultury poprzez język i zwyczajów, jakie panują w danym zakątku świata.

Ponadto, lektura książki daje odpowiedź na wiele pytań dręczących szczególnie tych, którzy zastanawiają się nad emigracją: czy można sprawnie zaplanować przeprowadzkę za granicę? Jaki kraj wybrać dla siebie, by bez obaw w nim zamieszkać? Jak nie bać się nowych wyzwań, czy damy sobie radę z nowymi okolicznościami? Jak wygląda praca za granicą? Teraz te i wiele innych odpowiedzi na pytania odnośnie do podróżowania zostały zawarte w tej książce. To nie tylko pomocny poradnik, ale również zaskakująca opowieść o tym, że w życiu nigdy nie jest za późno na realizację swoich marzeń i pragnień. Polecam każdemu, kto uwielbia podróżować, ale i tym, którzy dopiero zaczęli się w nim realizować. Świetna książka.