Uwaga: wszystkie wiersze w tym tomiku zostały napisane i opublikowane w latach 1957–1987 i nie mają żadnych powiązań z dzisiejszymi wydarzeniami i postaciami, a ewentualne zbieżności są zwykłym nieporozumieniem.

       Baran spektakularny

Ten baran dumnie szedł na rzeź

nie odkłaniając się baranom.

– Bo ze mną – mówi – obgadano

że mnie nie będą – mówi – jeść.

I kiedy ja – powiada – beknę

i wzniosłe będzie to i piękne

albowiem ja nie zginę cały

za wyższe ginąc ideały.

Oto mi pozłocono runo

na rogach zapleciono ziele.

Tłumy radosne za mną suną

z muzyką śpiewem i weselem.

Tak mnie powiodą przed ołtarze

a tam

ho ho

ja wam pokażę.

 

Morał:

i kiep da z siebie wszystko

byle zeń zrobić widowisko.

 

(Trefnisiem będąc, 1978)