„Zachód niewart zachodu” Eweliny Malinowskiej, to swego rodzaju literatura ku pokrzepieniu serc. Polskich serc, bijących mocno z tęsknoty za lepszym światem Europy Zachodniej i jednocześnie zamkniętych w kapsule kompleksów wobec tego świata.

Autorka w lekki sposób próbuje nam pokazać, że daliśmy się wmanipulować w wizję polskiej zaściankowości i poczucia bycia gorszymi obywatelami zachodniego świata. To prawda, że Zachód ma swoje dobre strony, które możemy powielać, ale nie może to się odbywać kosztem redukcji naszych dobrych cech. 

Kraje Europy Zachodniej stawiane są nam od dawna za wzór. Przyjeżdżając do Polski często słyszę opinie typu: Polska to ciemnota, w porównaniu do Zachodu jesteśmy jeszcze bardzo zacofani. Sporo możemy się nauczyć od krajów Zachodu, co nie oznacza, że wszystko, co zachodnie, jest godne naśladowania. Zamiast nieustannie porównywać się z Zachodem, powinniśmy obrać własną drogę rozwoju i konsekwentnie nią podążać w odpowiednim dla nas tempie. Bycie w Europie nie polega na zlaniu się z nią, polega na byciu częścią pewnej całości, przy jednoczesnym zachowaniu swoich własnych, odrębnych wartości i cech narodowych. Jesteśmy Europejczykami, stąd powinniśmy uczyć się tolerancji oraz brać dobre wzorce od innych. Ale jesteśmy także Polakami, dlatego, zamiast wiecznie przeklinać nasz kraj, zacznijmy darzyć Polskę i siebie nawzajem szacunkiem. Przestańmy wyszukiwać wad w polskim społeczeństwie. Sami bądźmy zmianą, jaką chcemy zobaczyć, bądźmy człowiekiem, jakiego chcemy spotkać – pisze Ewelina Malinowska.

Swoje konkluzje opiera na analizie codziennego życia młodych Brytyjczyków, ich potencjału intelektualnego, pragnień ale i kondycji służby zdrowia, transportu publicznego innych elementów brytyjskiej codzienności. Bardzo ciekawa książka.