Obie części „Przeklinam to miasto” stanowią świetną, pasjonującą i wciągającą całość. Odnoszę wrażenie, że jest to historia zbudowana na poszukiwaniu – siebie, swojego miejsca (czasem gniazda) i szczęścia. I choć Kordulę poznajemy w momencie chęci popełnienia samobójstwa i skończenia życia, które w jej oczach było złe, okrutnie bolące i nieliczące się z nią i jej uczuciami – to w konsekwencji ona właśnie staje się w fabule życiem sama w sobie. Autorka bardzo zręcznie i plastycznie kreśli sylwetki każdego z bohaterów. Czasem denerwują w swej prostocie, czy naiwności, to fakt, ale o to chodzi w dobrze skrojonej fabule, muszą być emocje, a najlepiej skrajne. Nie sposób personifikować się z jedną postacią, bo stajesz obok każdej.

Autorka, pani Ewa Lenarczyk bardzo dobrze prowadzi fabułę i nie daje szans na nudę, co wydawać by się mogło, będzie nieodłącznym towarzyszem na plantacji. A tu co? Nic z tego. Nudy w tej powieści akurat brak, bo ciekawość tego, co będzie choćby na następnej stronie sprawia, że nie pragniesz przerwy ani oddechu. Ocierasz pot z czoła wraz z bohaterami, szukasz samotności z nimi, wchodzisz w nich samych i wnikasz w ich myśli. Każdy z nich na swój jest inny, bardziej lub mniej wrażliwy, a ciebie to nęci. Do tego – PEREŁKA NA TORCIE – świetny styl pisania, rewelacyjne dialogi okraszone czasem ripostami i żartem w najlepszym wydaniu oraz gra z czytelnikiem. To delikatne wodzenie za nos, którego podjęła się Ewa Lenarczyk działa przez całą powieści, przez obie części „Przeklinam to miasto”.

Paluszki czytelnicze, dosłownie, lizać. Świetna i bardzo dobra powieść.

https://www.instagram.com/p/Cd48Tj7IVkH/

????Dzisiaj przychodzę do was z recenzją drugiej części książki "Przeklinam to miasto tom 2 " autorstwa Ewy Lenarczyk.
Książka ukazuje dalsze losy Korduli, oraz jej męża Ingvara.

????Kordula została matką i pokochała Ingvara, który okazał się być bratem zmarłego męża. Zaopiekował się nią, poślubił i stworzył jej dom.
Ich miłość kwitnie, wspólnie wychowują synka, Jacoba i właśnie powitali na świecie swoją córeczkę, Kristinę.
Akcja drugiej części rozgrywa się dwa lata po narodzinach dziewczynki, mieszkają na wspaniałej plantacji w Mogadorze, i Kordula spodziewa się kolejnego dziecka.
Pomimo, iż dobrze jej się wiedzie, kłopoty jej nie opuszczają, i jako pani i właścicielka plantacji musi się zmagać z problemami nie tylko swoimi, ale także pracujących u niej niewolników. Pomaga mężowi i służy poradą.
Wszystko się zmienia, gdy ich ukochana córeczka zostaje porwana, i Kordula robi wszystko aby ją odzyskać.

????Akcja w drugiej części nie zwalnia nawet na chwilę, i ciągle coś się dzieje.
Mamy obraz niewolników i ich życie na plantacji. Sposób w jaki byli traktowani i wykorzystywani, bardzo mnie poruszył.
Poznajemy również szejka i zasady obowiązujące w państwie Islamskim.
Autorka ani na chwilę nie pozwala nam się nudzić, i zabiera nas w nieznane i fascynujące miejsca.
Ta książka była taka prawdziwa, mocna i nie przesłodzona, jak inne tego typu powieści.
Użycie specyficznego do epoki języka sprawiło, że książka nabrała realizmu, i czuć było klimat tamtych czasów.
Jeśli lubicie wymagające książki historyczno - przygodowe z dużą dawką emocji i wartką akcją to serdecznie polecam przeczytać tą serię.

https://www.instagram.com/p/CaWqVFhNb8f/