Jest to zbiór 15 różnych opowiadań, które sięgają  różnych emocji towarzyszących nam przez cały czas. Autorka napisała je, by uwolnić się od nich i przepełnić nas podobnymi uczuciami. Sięga tematów tolerancji, akceptacji , miłości oraz przyjaźni. Opowiada o człowieku, którego coś dręczy lub prześladuje. Autorka piszę z pasją o różnych trudnych dla nas tematach, abyśmy mogli je zrozumieć i poczuć. Wprowadza nas w stan przemyśleń.

Opowiada o tym łatwym językiem dla nas. Opowiadania pokazują nam odmienność, wspieranie, pomoc, ale także zaspokojenie do którego  większość z nas dąży. Są to osoby, które pojawiają się z naszym otoczeniu. Trudno było mi przejść przez tę lekturę, nie mogłam się skupić, ale historie były wciągające. Bardzo spodobała mi się ta lektura, ponieważ okazuje różne uczucia do osób. Poczułam się jak w innym świecie z tymi ludźmi . Zostanie ze mną na dłużej. Autorka pokazując różne  problemy utożsamia się z nimi i wplata uczucia podobne do jej. Ocena 9/10.

https://www.instagram.com/p/CFCw4WsBxFK/ 

Każdy z bohaterów opowiadań Elizy Segiet jest w jakiś sposób niepełny, nieszczęśliwy. Jednych nie satysfakcjonuje styl życia, jaki wiodą, inni mają problemy zdrowotne, niejednokrotnie o podłożu psychicznym; jeszcze inni boją się społecznego wykluczenia, mają problemy z zaufaniem innym ludziom, boją się własnego cienia. To swoisty przegląd ludzkich ułomności, namiętności i zmartwień, które spędzają sen z powiek współczesnemu społeczeństwu. Biorąc pod uwagę, iż miałam wcześniej styczność z poezją Elizy Segiet, a teraz do czynienia miałam z formą prozatorską jej twórczości, z czystym sumieniem mogę stwierdzić, że autorka cudownie wpisuje się w swój nurt autorski; jej proza epatuje wręcz poezją, a poezja pięknie nawiązuje do prozy. Eliza Segiet ukończyła filozofię, więc bliska jest jej analiza społecznych zachowań oraz problemów współczesnego człowieka. Dzięki temu jej twórczość jest niesamowicie szczera i prawdziwa.

Ja osobiście tę książkę naprawdę polecam wszystkim, starszym, młodszym, tym bardziej szczęśliwym i tym mniej. Każdy znajdzie tutaj coś dla siebie, ponieważ autorka puściła wodze fantazji, tworząc swoistą galerię postaci przepełnionych emocjami o najróżniejszym zabarwieniu. Ten zbiór ludzkich portretów chłonie się wręcz jednym tchem, tym samym pozostawiając czytelnika z niedosytem, gdyż chciałoby się więcej i więcej. „Zmyślenia” zmuszają do refleksji; o tej książce nie da się zapomnieć następnego dnia. Mam wrażenie wręcz, że im więcej myśli się o tych wszystkich opowiadaniach, bohaterach, ich życiowych próbach i dylematach, tym więcej wyłania się refleksji i sposobności do zadumy. Bo przecież każdy z nas w życiu stanął kiedyś na rozdrożu, każdy z nas musiał pewne sprawy poukładać inaczej, wybrać coś innego, niż to, co dyktowało nam serce.


http://dlalejdis.pl/artykuly/zmyslenia_recenzja